هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1307

 

«مستیِ قدرت» و «سرمستیِ صدارت»

 

هیچ انسان تا بدان «پایه، نزیه» و بدان «مایه، قابلِ تنزیه» نیست،

که به او «قدرتِ بدون پایش» و «صدارتِ بدون پالایش» واگذار کنند،

و او «به فساد نگراید» و «بابِ بیداد نگشاید»!

هر خودکامه با «خیاراتِ ناحَق» و «اختیاراتِ مُطلَق»،

قطعاً «افسارگسیخته» و «بی مهارگریخته»،

«بی تاب» و «پُرشتاب»  ،

به سوی «نشیبِ نابودی» و «سراشیبِ نمرودی» می تازد.

او از «دیدنِ حقایق،کور» است و از «شنیدنِ دقایق،کر»!

«مستیِ قدرت» و «سرمستیِ صدارت» ،

از او «حیوانی هار» و «بدون مهار» می سازد،

که جز با «فلاکت» و «هلاکت» ،

«بیدار» و «هشیار» نمی شود!

 

#شفیعی_مطهر

-----------------------------------------

نزیه: پاک و پاکیزه، خوش و خرم ، باصفا،پاکدامن

تنزیه: کسی را از عیب و آلودگی دور کردن

پایش: نظارت، هشیاری از وضعیت یک سامانه یا پدیده

پالایش: تصفیه کردن ، صاف کردن

خیارات: اختیارات

نمرود :لقب عام ملوک سریانی، قبطیان، فرعونان و نبطیان ،قیاصره

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : دو شنبه 31 تير 1398 | 6:11 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1306

 

مدیر ،«ستونِ استوار» و «کانونِ پایدار»

 

لشکری از «گوسپندهای ناتوان» با «پدافندهای لرزان» ،

ولی به فرماندهی یک «شیرِ شجاع» با «شمشیرِ قابلِ دفاع»

پیروز می شوند بر سپاهی متشکّل از «شیرهای غُرّان» با «شمشیرهای بُرّان»،

ولی به فرماندهی یک «گوسپندِ ضعیف» با «روندِ نحیف»؛

زیرا مهم،«نقشِ مدیریّت» همراه با «نقشۀ مبتنی بر عقلانیّت» است.

امروزه کشورهای «فقیر» و «پای در قیر»،

کشورهایی هستند که «مدیرانِ بی کفایت» و «وزیرانِ بی لیاقت» دارند،

اگر چه دارای «ذخائرِ زیرزمینی» و «منابعِ طبیعی» باشند. 

این «مدیرانِ ورجاوند» هستند که می توانند کشور را «توانمند» بسازند؛

اگر چه فاقدِ هر گونه «منابعِ ثمین» و «ذخائرِ زیرِ زمین» باشد.

برای ساختنِ «بنایی نُو» با «مبنایی پیشرُو»،

مدیر ،«ستونی استوار» است و «کانونی پایدار» .

بیاییم مدیرانی برگزینیم که برای بنای «جامعۀ فردا»،«ایدۀ پس فردا» داشته باشند

و برای آن بنا «پایه ای پایدار» و «سرمایه ای سرشار»باشند.

#شفیعی_مطهر

---------------------------------------

پدافند: دفاع ، عملیاتی رزمی به منظور جلوگیری از موفقیت دشمن

غُرّان: آواز گران و مهیب برآورنده، در حال غریدن ، فریادکنان

ثمین:گران بها، گران قیمت

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : یک شنبه 30 تير 1398 | 5:51 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1305

 

«شادیِ فَرناسی» یا «بی سوادیِ سیاسی»؟!

 

در هر «وادی» بدترین نوعِ «بی سوادی»،

نه تنها «شادیِ فَرناسی»،که «بی سوادیِ سیاسی» است. 

بی سوادِ سیاسی بدتر از «جمادِ بکری»،دُچارِ «انجمادِ فکری» است.

نگرشِ او به «رویدادهایِ اجتماعی» و «بیدادهایِ انتزاعی»،

نه از روی «فهم و آگاهی»،که از روی «وهمِ واهی» است.

او از «دقایق،بی خبر» و نسبت به حقایق «کور و کر»است. 

او نه علاقه ای به «تَرکِ تحجُّر» دارد و نه به «دَرکِ تفکُّر».

از جهالتِ خود نه تنها«نمی نالد»،بل که بدان «می بالد».

از «کیاست،زار» است و از «سیاست،بیزار».

بیچاره نمی داند که «آرزوی سیاست گریزی» نتیجۀ «خوی کیاست ستیزی» است.

اگر شهریاران به «فساد می گرایند» و «بابِ بیداد می گشایند»،

ناشی از «قصورِ سیاسی» و  عدمِ «شعورِ سَیّاسی» مردم است.

کسانی به «سوءِ فهم می رسند»،که به  «سوی وهم می روند»!

در نظامی که سهمِ شهروندان «رنج» است و سهم شهریاران ،«گنج»،

مقصّر نه تنها «شهریارانِ زورگو»،که «شهروندانِ بله قربان گو» هستند!

 

#شفیعی_مطهر

-----------------------------------

فَرناس: غافل ، نادان ،خواب آلود

جماد بکری : هر موجود بی جان و بی حرکت و دست نخورده

انجماد: یخ بستن ، جامد گردیدن،تحجُّر

کیاست: زیرکی ، تیزهوشی، دانایی ، فراست 

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : شنبه 29 تير 1398 | 6:25 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1304

 

«اصلِ برائت» در «فصلِ فضیلت»

 

«فرشتۀ داوری» و «سرشتۀ دادوری»،

با دو بالِ «عدالت» و «وکالت» 

می توانند در آسمان بشریت «هماواز» به «پرواز» درآیند.

هر «متّهم» بدون هر گونه «همّ و غم»،

باید بتواند بدون هیچ «تشویش» از «حقوقِ قانونی خویش» دفاع کند. 

متهّم تا «اشتباهش،ثَبات» و «گُناهش،اِثبات» نشده،

نه «شایستۀ هین» است و نه «بایستۀ توهین» .

هر شهروند دارای «احترام» و توهین به او «حرام» است

و هر انسان،«پاک»، و متهّم کنندۀ او «هتّاک» است. 

در «فصلِ فضیلت»،«اصل،برائت»است.

بیاییم حرمت همۀ انسان ها را «پاس داریم» و نُخبگان را «سپاس گزاریم»!

 

#شفیعی_مطهر

---------------------------------------  

سرشته: آمیخته ، آغشته ،خمیر گشته، آفریده

ثَبات :قرار،قیام،پایداری،استواری،پابرجابودن در امری

هین: هان،آگاه باش 

هتّاک: بدزبان ، کسی که مردم را رسوا می کند

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : جمعه 28 تير 1398 | 6:0 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1303

 

«بهبودی» یا «نابودی»؟!

 

در جامعه هیچ چیز «ناپاک تر» و «خطرناک تر» از این نیست،

که مردم احساس کنند «فهمی» دارند،ولی در ادارۀ میهن خود «سهمی» ندارند!

مردمی «فهیم» اگر حس کنند در همه امور «سهیم» هستند،

با «کمالِ جود» و «مجالِ وجود» 

از کیانِ جامعه «پاس می دارند» و مدیرانِ خدوم را «سپاس می گزارند»؛

ولی اگر احساس کنند که حاکمانِ «لئیم» برایشان «تصمیم» می گیرند،

و آنان را «زار» و «ابزار» می پندارند،

در این صورت برای جامعه به جای «بهبودی» به «نابودی» می اندیشند!

 حاکمانی که خود را «ناقدِ نبوغ» و مردم را «فاقدِ بلوغ» می پندارند،

خود «گرفتارِ تفرعُن» و دور از «مدارِ تمدُّن» اند! 

آنان که «مصدّق» را «دق» دادند، 

اکنون در «زباله دانی تاریخ» به «چهارمیخ» کشیده شده اند!

 

#شفیعی_مطهر

---------------------------------------- 

زار: ناتوان، رنجور، ضعیف، خوار، زبون، درمانده

ناقد: سره کننده، زرسنج ،نقدکننده ، جدا کنندة خوب از بد

تفرعُن: خودخواهی و تکبر و خودنمایی ،گردنکشی ،زشتخویی،مانند فرعون متکبر و ستمکار بودن،خودپرستی ، تکبر

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : پنج شنبه 27 تير 1398 | 5:59 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1302

 

«سمای کردار» و «سیمای رفتار»

«دانش» بدونِ «بینش»،

«باری بر دوش» است و «کاری مخدوش»!

«دانش و بینش» نیز بدون «کُنش»،

نه «بالی برای پرواز»،که «وبالی برای پیشتاز»است.

همچنین «کُنش» بدون «دانش» نیز

«روالِ گمراهی» و «کمالِ دُژآگاهی» است.

بیاییم برای «رهایی» از «پیلۀ تنهایی»،

هر «آن» و هر «زمان» ،

 بر «گوهرِ دانش بیفزاییم» و خود را با «زیورِ بینش بیاراییم».

سپس «عُصارۀ گفتارها» و «گزارۀ نوشتارها» را 

در «سمای کردار» و «سیمای رفتار» تبلور بخشیم!

 

#شفیعی_مطهر

------------------------------------- 

سما:  آسمان، سپهر، فلک

وبال:  سختی ، عذاب، بَدی سرانجام

دُژآگاه: بَددل ، بداندیش، بدخوی، به خشم آمده .

پیله: محفظه ای که کرم ابریشم و بعضی حشرات دیگر با لعاب دهان خود، دور خود درست می کنند و پس از طی کردن دورة دگردیسی و بالغ شدن ، از آن خارج می شوند

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : چهار شنبه 26 تير 1398 | 4:51 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1301

 

«بور» یا «زنبور»؟!

 

هر «زنبور» برای این که «بور» نباشد،

با «نهایتِ جهد» به منظورِ تولیدِ یک «لیوانِ شهد»،

برای نوشیدن قطره ای از«مُلِ مینو» بر روی دو میلیون «گُلِ خوشبو» می نشیند.

معلم نیز برای نوشاندنِ «جُرعه ای از جامِ حکمت» 

و خوراندنِ «لُقمه ای از طعامِ معرفت» به شاگردانش

ناگزیر است برای کسبِ «کیمیایی از بینش»،خود «دریایی از دانش»را بنوشد.

چه زیبا فرمود «میرِ بیان»،«امیرِ مومنان» علی(ع):

«کونوا کَالنَّحل»؛چون زنبورِ عسل باشید!

 

#شفیعی_مطهر

------------------------------------

بور: کسی که از عهده انجام کار برنیامده و شرمنده شده باشد.

شهد: عسل،انگبین

مُل: می انگوری،شراب

مینو: بهشت

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : سه شنبه 25 تير 1398 | 5:27 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1300

 

«راهِ بهبودی» یا «چاهِ نابودی»؟!

 

هر مار برای رهایی از «حصارِ ایست» و «استمرارِ زیست»،

ناگزیر از «بازسازی» و «پوست اندازی» است.

ماری که نتواند هر از چند گاه «خود را بازسازد» و «پوست اندازد»،

گزیری جز«خوردن از لَرگ» و  «دل سپردن به مرگ» ندارد! 

«دمار» در انتظار آن «مار» است،

که «پوست اندازی را نمی داند» و «پیشتازی را نمی تواند»!

 ذهن هر انسانی نیز اگر نتواند «هر روز»،«به روز» شود، 

و در برابر هر گونه «تغییر» و «تنویر» بایستد،

نه «راهِ بهبودی»،که «چاهِ نابودی» را می پیماید!

 

#شفیعی_مطهر

-----------------------------------

ایست: ایستادن،توقّف

لَرگ: کاسه ٔگلی کثیفی که نزد سگ یا مرغ می گذارند(گویش محلی مردم گناباد خراسان)

 دمار: هلاک،تباهی،مرگ

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : دو شنبه 24 تير 1398 | 4:59 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1299

 

«تحمیق با اغفال» یا «تحقیق با استدلال»؟!

 

«شعبده بازی ماهر» در «چشم اندازی ظاهر»،

در یک «همایشِ بزرگ» و در یک «نمایشِ سترگ»

با «کارهایی ساده» و «ابتکارهایی خارق العاده»،

«به تدریج» مردم را «گیج» می کند. 

او چشم ها را «خیره» و بر خردها «چیره» می کند.

مردم از «اوجِ جان» بر «موجِ هیجان» ،

«خودباخته» و «خردنشناخته»،

با «هورا» از او «اهورا» می سازند!

امّا روشنگری که در میانِ «جمعِ ناآگاهی»،«شمعِ آگاهی» برمی افروزد،

از هر سوی بر او «می تازند» و جسم و جانش را «می گدازند»! 

آن جا که خرد را «با غدر می رانند» و احساس را «بر صدر می نشانند»،

چه «خوار است تحمیق با اغفال» و چه «دُشخوار است تحقیق با استدلال»!

 

#شفیعی_مطهر

-----------------------------------

تحمیق: احمق شمردن

اغفال: گول زدن،فریب دادن

اهورا: به لغت اوستا وجود مطلق و اهورامزدا. هستی بخش بی همتا و خلاق عالم

غدر: بی وفایی ، خیانت ورزیدن، خیانت، مکر، حیله

خوار: آسان،سهل

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : یک شنبه 23 تير 1398 | 6:21 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1298

 

«طعمی از طعام» و «اَلَمی از آلام»

 

«فرگشتِ شادی» را با «گشتِ ارشادی» نمی توان آفرید.

گُلِ شادی باید در «بسترِ دِل» بشکفد،نه در «خاکسترِ گِل».

گُلِ شادی آن گاه در «نهانِ حق پژوه می شکفد»،

و «بنیانِ اندوه را می شکافد»،

که «مِهرِ عدالت» را بر بلندای «سپهرِ دلالت» فروزان ببیند.

آن چه «انسان را عذاب» و «جهان را التهاب» می دهد،

نه «جمادِ بِکر»،که «انجمادِ فِکر» است.

«اساسِ سلامتِ جهان»،«احساسِ کرامتِ انسان» است.

خورشیدِ شادی آن گاه «آبشارِ نور» و «انوارِ سُرور»بر سَرِ جهانیان فرو می بارد، 

که ما بتوانیم «اَلَمی از آلام» بکاهیم و به گرسنگان «طعمی از طعام» بچشانیم .

بیاییم همه به این پرسش پاسخ دهیم ،

که تاکنون از «انبوهِ مشکلاتِ بشر» و «کوهِ حاجاتِ یکدیگر» ،

کدام «گره ای کور را گشوده ایم» و کدام «گریوه ای دور را پیموده ایم»؟!

 

#شفیعی_مطهر

-------------------------------------

اَلَم: درد، رنج،(آلام جمع اَلَم:دردها،رنج ها)

 فرگشت: متمادی و ادامه دار،پیش رفتن و تغییریافتن

دلالت: راهنمایی،برهان و دلیل

گریوه: پشته،تپه،گردنه

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : شنبه 22 تير 1398 | 6:10 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1297

حسرتِ «بهره وری» و «خودباوری» 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : جمعه 21 تير 1398 | 6:11 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1296

 

«دهان باز» و «زبان دراز»

اگر هر کس به «اندازۀ خوانشِ خویش» و «بازۀ دانشِ بیش» ،

«سخن می گفت»،هیچ کس «برنمی آشفت»!

اگر نادان «دم فرومی بست» و بر جای خود «می نشست»،

«سکوتی سنگین» و «ثبوتی ثمین»، 

بر «پهنای زمین» و «درازای زمان» سایه می افکند!

ولی افسوس آنان که «اذهانی بسته» و «راژمانی ازهم گسسته» دارند،

«دهانی باز» و «زبانی دراز» دارند! 

«صنوبر» چون «بر» ندارد،

تا «از خاک سربرمی کشد» ، «بر افلاک پرمی کشد»؛

اما درختان میوه دار هر چه «ثمر، بیش دارند»،بیشتر «سر در پیش می آرند»! 

آنان که «کمتر می دانند»،«بیشتر سخن می رانند»!

نادان اگر به جای «دانۀ یاقوت»،«دُردانۀ سکوت» را برگزیند،

این «عادت» برایش بهترین «سعادت» است!

 فاجعۀ پُرگویی نادان آن گاه بیشتر «جانسوز» و «لب دوز» می شود،

که چون «ملیکۀ وِرّاج» بر «اریکۀ عاج» بنشیند!

از آن پس هیچ «نقّاد بصیر» و «وقّاد خبیر»، 

نه «جُرات» دارد و نه «جسارت»،

که «بیان اراجیفِ پریشان» و «سخنان سخیفِ ایشان» را نقد کند.  

چه زیبا سرود آن «حکیمِ سرافراز»،«سعدی شیراز»:

«هر عیب که سلطان بپسندد هنر است»!

 

#شفیعی_مطهر

------------------------------------

بازه: فاصله، پهنای کوچه

خوانش: خواندن،مطالعه

ثبوت: استوارشدن، پایداری، برجای ماندن

ثمین: گرانبها، پربها، پرقیمت، قیمتی

ملیکه: پادشاه

وراج: پرحرف، پرگو، بیهوده گو 

اریکۀ : سریر، سریر مزین و فاخر، تخت، تخت پادشاهی، اورنگ

عاج: دندان فیل که سخت و سفید است و درازای تا دو متر می رسد

وقّاد: بسیار روشن،تیزهوش،روشن خاطر

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : پنج شنبه 20 تير 1398 | 6:52 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1295

 

«ژرف نگر» و «شگرف نگار»

 

خودکامه برای «فریبِ افکار» و «تخریبِ احرار»،

نه در «رفتارِ ریاکارانه»،که در «گفتارِ بی پشتوانه»، 

آن گاه که از «فردای فرازنده» و «سیمای آینده» سخن می گوید،

آن را چنان با«ویر» به «تصویر» می کشد

و چنان «نرم» و «گرم» توصیف می کند،

که هر «بنده» و «شنونده» ،

مشتاقِ «گشتِ زمین» و «گذشتِ زمان» می شود.

او چنان «احساسی» و با «سَیّاسی» ،

سیمای «جهنَّمِ خودساخته» را برای «مردم خودباخته»به زیبایی ترسیم می کند،

که هر کس «نَم نَم» هوس می کند به سوی «جهنَّم» بشتابد! 

او همۀ «عام» را «عوام» می خواهد،

زیرا عوام «فیرِ فَرناس»اند و «اسیرِ احساس»! 

این عوام اند که به «جَم،جام» می دهند و به «کِی،کام»!

تا عوام،«ژرف نگر» و «شگرف نگار» نشوند،

خودکامگان «امیر»اند و بر «فرازِ سریر»!

 

#شفیعی_مطهر

------------------------------ 

ژرف: عمیق،گود

شگرف: نیکو، زیبا ،بی نظیر در خوبی و زیبایی ،عجیب ، طُرفه 

شگرف نگار:نویسنده ای که می تواند حقایق را بفهمد و بنویسد

فرازنده:بلند کننده ،گشاینده

ویر: ادراک،هوش،فهم 

عام: همه،همگان،عموم

عوام: مردم عامی و بی سواد

فیر(بر وزن پیر): ریشخند،فسوس

فَرناس: غافل ، نادان، خواب آلود

جَم: پادشاه بزرگ،مخفف جمشید

کِی: عنوان پادشاهان کیانی جون کیقباد،کیکاووس و کیخسرو

کام: آرزو، مراد و مقصود، قصد، نیت ، شهوت

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : چهار شنبه 19 تير 1398 | 5:43 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1294)  

 

«کینه» یا «سکینه»؟!

 

اگر ما «طینتی منیع» و «طبیعتی رفیع» داریم،

می توانیم از «گناهِ دون پایگان» و «اشتباهِ فرومایگان»،

«کریمانه بگذریم» و آنان را «بخردانه فروگذاریم».

«بخششِ مال» و «بخشایشِ جُهّال»،

نه به خاطر «شایستگی اشرار» و «بایستگی خطاکار»است،

که به علّتِ «ارزَندگی» و «برازَندگی» ماست. 

«کرامت،زیبندۀ کریم» است و «لئامت،فریبندۀ لئیم».

کسی که «سینه»ای چون «آیینه»دارد،

هر «کینه» را با «سکینه»به فراموشی می سپارد.

آن که می تواند «مینۀ مِهر را ببخشد»، 

همواره چون مِهر بر «سینۀ سپِهر می درخشَد». 

 

#شفیعی_مطهر

----------------------------------

طینت: سرشت ، خمیره، خو، عادت

منیع:  استوار،بلند

بخشش: داد، دهش ،انعام

بخشایش:درگذشتن . عفو کردن

مینه : کلمه پشتو است به معناى عشق و محبت

مِهر(اولی): عاطفه، عشق، عطوفت، لطف، محبت، مودت، مهربانی

مِهر(دومی): آفتاب، خور، خورشید، شمس، شید، میترا 

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : سه شنبه 18 تير 1398 | 6:12 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1293

 

«پدیدۀ دین» با «دیدۀ نمادین»

 

خودکامگانی که مردم را «زار می خواهند» و آنان را تا حدِّ «ابزار می کاهند»،

باید بدانند نمی توان از مردمی با «شکم های خالی»،«رُستم های خیالی» ساخت.

یک ملّتِ گرسنه نه می تواند «تولیدِ علم» داشته باشد و نه «تمجیدِ حلم».

 مردمی که دغدغۀ «نیازهای نخستین»دارند،

نمی توانند به «چشم اندازهای بنیادین» بیندیشند.

 جامعۀ «فراگیرِ فقیر» و «اسیرِ تحقیر» 

«پدیدۀ دین» را هم با «دیدۀ نمادین» می نگرد.

انسان تا «قوت نیابد» ،به سوی «قُنوت نمی شتابد» . 

سیاستمدارانی که «مخروط را وارونه» و «خطوط را واژگونه» می نگرند،

می کوشند به جای «زلالِ شعور» با «ضلالِ شعار»،

نهال های «باور» را «بارور» کنند، 

و سرانجام چون با «ننگِ شکست» و «رنگِ بُن بست» روبه رو می شوند،

ناگزیر «ارضای نیازها» و «اتوپیای امتیازها» را 

به «بهشتِ برین» و «سرنوشتِ واپسین» حواله می دهند!

اینان «عقد» را به «نقد» می ستانند،

ولی بهایش را به «نسیه» و «نسیان» وامی گذارند!

 

#شفیعی_مطهر

----------------------------------- 

نمادین: آن چه به عنوان نماد به کار برده می شود، سمبلیک 

قوت(بر وزن توت): خورش خوردنی طعام روزی

ضلال: گمراهی

اتوپیا: مدینه فاضله،آرمان‌شهر،دلبستگی به ایجاد یا خیال‌پردازی دربارهٔ یک نظم اجتماعی آرمانی

عقد: عهد،پیمان

نسیه: آن چه به وعده فروخته شود

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : شنبه 15 تير 1398 | 6:26 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

 سلاح مخوف هردمبیلی


قصه های شهر هرت / قصه 68

 

در حالی که کشورهای جهان با سرعتی شگفت آور هر روز به سوی ترقی و پیشرفت گام هایی بلند برمی داشتند، جامعه بسته و واپسگرای شهر هرت تحت رهبری مستبدّانه اعلی حضرت هردمبیل روز به روز در منجلاب فساد و گرداب بیداد غرق می شد. فرهنگ و اقتصاد،ورشکسته و دهان ها از نقد و انتقاد بسته بود. مردم عامی شبانه روز با حرص و ولع به دنبال لقمه ای نان می دویدند تا بلکه بتوانند شکم بچه های خود را سیر کنند.بنابراین در جهل مرکب غوطه ور بودند. روشنفکران و آگاهان مردم نیز نه جرات گفتن داشتند و نه شهامت نوشتن. زندان ها پر بود از جوانان روشنفکر و انسان های فرهیخته و آزاده.

ماموران امنیتی و درباری ها بسیاری از نارضایتی ها و فجایع را می دیدند و می فهمیدند،ولی هیچ کس جرات نداشت گزارشی نومیدکننده به اعلی حضرت بدهد،زیرا بلافاصله متهم به سیاه نمایی می شد . هر انتقادی به معنی «ریختن آب به آسیاب دشمن» تلقی می شد؛بنابراین همه سیاهی و ظلمت شب شوربختی ها را به وضوح می دیدند،ولی ناگزیر بودند برای رجزخوانی های پوچ اعلی حضرت هورا بکشند!!

گاهی جسته و گریخته خبرهایی از نارضایی های مردمی به گوش هردمبیل می رسید و او را به شدت نگران می کرد. روزی درباریان را گردآورد و علت برخی گزارش های اعتراضی را با آنان در میان گذاشت و از آنان راه حل خواست. هر کدام با نهایت ترس و لرز و در لفافه تملّق و چاپلوسی راه حل هایی ارائه دادند. یکی از وزیران دنیادیده و آگاه تر گفت:

اعلی حضرتا! همه می دانیم که نفس کشدن رعیت از برکت وجود آن اعلی حضرت قَدَرقُدرت و قوی شوکت است. ما هم مرتّب به مردم می گوییم که چون کشور ما در سایۀ رهبری های داهیانه اعلی حضرت هردمبیل به پیشرفت های بزرگی دست یافته ،لذا همه رهبران دنیا به ما حسادت می ورزند و با ما دشمنی می کنند! ما هستیم و یک دنیا دشمن! بنابراین باید ما قدر این سلطان ظل الله را بدانیم.

ولی وقتی به درون زندگی مردم سرک می کشیم،نهایت فقر و گرسنگی و تنگدستی مردم را به وضوح می بینیم. برای جلوگیری از انفجار باید کاری بکنیم!

شاه با تشر فریاد زد: چه باید بکنیم؟!

وزیر با لکنت زبان گفت: قربان !باید یک کار صدادار و جنجالی بکنیم که توجّه همه افکار عمومی را بدان جلب کنیم تا مردم مسائل اصلی و دردها و گرفتاری هایشان را فراموش کنند!

هردمبیل گفت: مثلا چه کاری بکنیم؟

وزیر گفت: ما از همه لحاظ عقب مانده ترین و فقیرترین کشور جهان هستیم.ولی می توانیم یک کار جنجالی بکنیم. مثلا ما یک گام بلند علمی برداریم.

شاه گفت: چگونه؟ آخر همه دانشمندان ما از کشور مهاجرت کرده اند. ما دانشمندی نداریم.

وزیر گفت: من دانشمندانی نابغه در شهر فرنگ می شناسم که با صرف مقداری پول می توانیم آنان را محرمانه به شهر هرت بیاوریم تا برای ما یک سلاح کشتار جمعی مخوف بسازند. با این کار هم می توانیم در داخل عقده های حقارت مردم خود را التیام بخشیم و هم خارجی ها را بترسانیم.

ما یک غول وحشتناک می سازیم و در سطح داخل و خارج کشور با غوغاسالاری وانمود می کنیم که سلاحی ساخته ایم که می تواند دنیا را نابود کند. این تبلیغات هم برای مصارف داخلی موثر است و برای ترساندن خارجی ها. مردم عامی با غرور واهی شهر هرت را به عنوان نیرومندترین کشور جهان می پندارند و خارجی ها نیز از قدرت ما می هراسند و با وام دادن به ما سعی می کنند رابطه با ما را بهبود بخشند.

شاه پیشنهاد وزیر را پذیرفت و قرار شد تعدادی کارشناس خارجی را محرمانه بیاورند و این سلاح مخوف را بسازند.

پس از گذشت ماه ها و صرف میلیاردها پول و آوردن تعدادی دانشمند فرنگی و تبلیغات پر سر و صدا، سرانجام روزی را برای رونمایی از این اختراع بزرگ فرزندان نابغه شهر هرت که اسمش را «سترگ غول قرن» گذاشته بودند،تعیین کردند.

روز موعود جشن بزرگی برپاکردند و با تعطیل عمومی همه مردم شهر هرت را جمع کردند تا با دست مبارک اعلی حضرت هردمبیل از این سلاح مخوف پرده برداری کنند.

اعلی حضرت پس از نطقی مفصل و قدردانی از دانشمندان شهر هرت از سلاح کشتار جمعی سترگ غول قرن پرده برداری کردند. 

در این موقع همه بی صبرانه منتظر بودند تا شیوه کار این سلاح مخوف را ببینند. ناگهان چیزی بزرگ مانند یک بادکنک یا بالون دیدند که به سوی آسمان بالا می رود!

موج شادی موهوم همه شهر را فراگرفت و فریاد «زنده باد هردمبیل»،شهر را به لرزه درآورد. 

بارتاب این جشن بزرگ در رسانه های جهان موجی از نگرانی پدید آورد که مبادا فرمانروای دیوانه شهر هرت به سلاح مخوفی دست یافته و با آن دنیا را مورد تهدید قرار دهد. 

این توهّم کم کم در ذهن هردمبیل و درباریان قوت گرفت و زمزمه هایی مبنی بر تهدید دیگر کشورها آغاز شد.

این رجزخوانی های واهی و توخالی کم کم در افکار عمومی جهان اثر کرد و رهبران دیگر کشورها در یک کنفراس جهانی ،ائتلافی را علیه شهر هرت تشکیل دادند و طی پیام هایی از هردمبیل خواستند تا سلاح کشتار جمعی خود را نابود کند.

هردمبیل که پس از سال ها تحمّل حقارت، خونی تازه از غرور در رگ هایش جریان یافته بود،با نهایت سرکشی به همه این پیام ها پاسخ منفی داد. او حتّی حاضر به پذیرش و ملاقات با فرستادگان دیگر کشورها نشد. او سرمست از بادۀ پیروزی هر روز با نطق هایی حماسی همه دنیا را به مبارزه فرامی خواند.

سرانجام ائتلاف جهانی ضد شهر هرت با گردآوری لشکری مجهّز با نهایت احتیاط و ترس از شلیک سترگ غول قرن نخست شهر هرت را محاصره و پس از مدتی حمله کردند. سپاهیان بی شمار از هر سوی به شهر هرت یورش آوردند. در بازه زمانی کوتاهی شهر سقوط کرد و هردمبیل از راه ها و سوراخ سُنبه های کاخش فراری شد.

پس از سقوط شهر همه فرماندهان گرد آمدند تا با احتیاط کامل سلاح کشتار جمعی «سترگ غول قرن» را بیازمایند و نابود کنند. برای این کار از فرماندهان نیروی هوایی شهر هرت را که اسیر کرده بودند،خواستند تا این غول بی شاخ و دم را هوا کنند! 

برای انهدام این سلاح مخوف همه نیروهای مسلح و مردم  شهر گردآمدند تا با حضور همگانی شاهد انهدام این سلاح مخوف باشند.ضمنا با بازتاب این خبر به ظاهر جذّاب هزاران خبرنگار از رسانه های نوشتاری و شنیداری و دیداری جهان برای مخابره این خبر بزرگ عازم شهر هرت شدند.

پس از هواکردن این غول در حالی که نفس ها در سینه ها حبس شده بود،و ترس از انفجار احتمالی همه را گرفته بود،غول وحشتناک چون بادکنکی سبک به سوی آسمان رها شد.

بسیاری از مردم در پشت بام ها جمع شده و این رویداد بزرگ را تماشا می کردند. ناگهان کودکی از بالای پشت بام خانه شان با تیرو کمان، ریزه سنگی به سوی این غول بزرگ پرتاب کرد.  این غول ناگهان چون بادکنکی بزرگ ترکید و هر تکه آن به سویی پرتاب شد!!

همه فرماندهان،سربازان ،خبرنگاران و مردم شهر در بهت و حیرت فرورفته بودند. سلاحی که همه مردم شهر هرت و سایر کشورهای جهان را ترسانده بود،بادکنکی پوچ و توخالی بود!!

#شفیعی_مطهر

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

  https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: قصه هاي شهر هرت

تاريخ : جمعه 14 تير 1398 | 5:59 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1292

 

«تغییرِ بااَفرَند» و «تاثیرِ خوشایند»

 

هیچ «نیرویی برتر» و «آژویی بالاتر»

از «خواستن» و «برخاستن» نیست.

انسان اگر بخواهد در «عرصۀ آگاهی» و «صحنۀ دادخواهی»،

«گامی بلند» بردارد و «اقدامی شکوهمند» نماید،

همواره «سدّی نیرومند» و «حدّی پرگزند» در برابرش قد برمی افرازد.

این «سدِّ سَدید» و «حدِّ حَدید»،

ذهنِ «ناخوداگاه» است که با تلاشی «جانکاه»،

می کوشد تا با تکرارِ «الگوهای پیشین» و «تابوهای دیرین»،

راهِ هر گونه «نوکیشی» و «دگراندیشی» را بگیرد.

اذهان چون «داورهای خسته» بر «باورهای بسته» پای می فشرند

و انسان را از هر گونه «تغییرِ ژرف» و «تاثیرِ شگرف» بازمی دارند.

ولی در برابر، همۀ «کائنات» با همۀ «ادوات»،

در هر «لحظه از زمان» و در هر «قطعه از زمین»،

انسان را به سوی «تغییرِ بااَفرَند» و «تاثیرِ خوشایند» فرامی خوانَند.

بیاییم از هر «لحظه، پُلی» و از هر «لمحه، پلّه ای» بسازیم 

و راه «خروج از خاکِ رِمال» و «عروج به افلاکِ کمال» را بگشاییم!

 

#شفیعی_مطهر

------------------------------------

 اَفرَند: فر و شکوه

آژو: کوشش،همت و غیرت

حد: حایل میان دو چیز، انتها، کرانه

سَدید: محکم و استوار

حَدید: تیز،برّنده،اهن

تابو: تحریم اجتماعی یک عمل یا یک کلمه به طور رسمی ، شخص ، چیزی یا جایی که برای افراد یک قبیله تحریم شود، هر چیز نذری یا مقدسی که نزدیک شدن و دست زدن به آن ممنوع باشد.

ادوات: افزارها،آلت ها

لمحه:  زمان کم ، یک بار و با شتاب به چیزی نگاه کردن ، ج . لمحات .

رِمال :جِ رمل، ریگ ها، ریگستان ها

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : پنج شنبه 13 تير 1398 | 5:50 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو9

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1291

 

«نبردِ نرم» و «شگردِ شرم»

 

من «فیلی تنومند» را دیدم چون «سَفیلی نژند»،

که او را به «قصدِ تضعیف» با «ریسمانی ضعیف»

برای «مهار» به «ستونی استوار» بسته بودند!

«ریسمان ،سُست»،ولی «راژمان،دُرُست» بود!

«فیلبانِ فکور» برای درهم شکستنِ قدرتِ این «فیلِ پُرزور»،

در نخستین «روزهای میلاد» بدون «داد و فریاد»، 

او را همین گونه «بسته» و مقاومتش را «درهم شکسته»بود.

این فیل در «ابتدای نوجوانی» و در «منتهای ناتوانی»،

عجزِ خویش را در برابر این «مهارِ حقیر» و «افسارِ تحقیر» پذیرفته بود.

بنابراین اکنون نیز در «اوجِ قدرت» بر «موجِ عُسرت» نشسته 

و هر گونه «حقارت» و «اسارت» را می پذیرد.

او «ماندگی اندوخته شده» و «درماندگی آموخته شده» را 

در کودکی «بارها آزموده» و این راه را با «مهارها پیموده» است.

ملّت ها نیز در زیر «سایۀ سنگینِ زنجیر» و «نمایۀ ننگینِ تحقیر»

«بتدریج» هر گونه «ویج» را می پذیرند 

و چون «بیمارِ رنجور» در برابر هر گونه «فشارِ زور» ،

به هر «حقارتِ حیوانی» و «اسارتِ نهانی» تن می دهند.

خودکامگان با این «نبردِ نرم» و «شگردِ شرم»،

حتّی «انسان هایِ سلیم» را به «تسلیم» وامی دارند!

 

#شفیعی_مطهر

---------------------------------

سفیل: پست ، زبون، بدبخت

نژند: افسرده،پژمرده،رنجور،خشمگین

راژمان: سیستم،نظام،دستگاه

ویج: یوغ، چوبی که بر گردن جفت گار می بندند برای شیارکردن زمین

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : چهار شنبه 12 تير 1398 | 6:8 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1290

 

«فُرصتِ زیستن» یا در «عُسرت گریستن» ؟!

 

زندگی هم «هنگی دلنواز» دارد و هم «آهنگی پرسوز و گداز» .

هم «زیر و بم» دارد و هم «شادی و غم».

سازِ زندگی گاه «رام و آرام می نوازد» و گاه «انسان را ناکام می سازد». 

گاه انسان به سادگی «بختیار» می شود و گاه اصلاً «بخت،یار» نمی شود!

کسی که «چهرِ زندگی» را از فرازِ«سپهرِ اَرزَندگی» بنگرد،

«بود و نبود را می شناسد» و از «فراز و فرود نمی هراسد»!

باید «سازِ دل» را با «آوازِ فضایل» بیامیزیم

و این «آهنگ» را با کائنات «هماهنگ» سازیم. 

ما «آژوی استعداد» و «سمت و سوی باد» را نمی توانیم تغییر دهیم؛

اما بادبانِ «زورقِ زندگی» را می توانیم در جهتِ «رونقِ ارزندگی» تنظیم کنیم.

اگر از سازِ دل «سیمی گسست» و «دلِ بَسیمی شکست»،

نباید بگذاریم «سیمِ ساز»،«نسیمِ دلنواز» را بیازارد .

باید «بوی درد را نهان» و «روی زرد را پنهان»کرد.

ما در زندگی یک بار «فُرصتِ زیستن» داریم و هزار بار در «عُسرت گریستن» .

 

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------

عُسرت: تنگی ،سختی،دشواری،تنگدستی،بی چیزی

هنگ: زور،قدرت،سنیگی،وقار،وزن،شوکت،هوش،آهنگ

چهر : چهره، روی، رخسار ،صورت

آژو: کوشش،همت،غیرت

بختیار:خوشبخت،سعادتمند

بَسیم: خندان،خنده رو،گشاده رو

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : سه شنبه 11 تير 1398 | 5:7 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1289

 

«تفهُّمِ نادانی» یا «توهُّمِ دانایی»؟!

 

آنان که «بسی می خوانند» و «بسیار می دانند»،

ولی برای «شادی،کاری» و برای «آزادی،پیکاری» نمی کنند،

مانند «دخلی بی زر» اند و «نخلی بی ثمر» .

«زایشِ دانایی» که به «افزایشِ توانایی» نینجامد،

«باری بر دوش» است و «حصاری برای هوش»!

بزرگ ترین «دُشمن» برای «من»،

نه «تفهُّمِ نادانی»،که «توهُّمِ دانایی» است!

 

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------

تفهُّم: فهمیدن، دریافتن،مطلبی را کم کم درک کردن

توهُّم: گمان بردن، به گمان افتادن،خیال و گمان کردن

دخل: درآمد،سود،بهره مال،مقابل خرج

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : دو شنبه 10 تير 1398 | 4:43 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1288

 

«دارِ خالی» و «اقتدارِ خیالی»

 

«اسبِ باطلِ شرارت» با «غصبِ عاطلِ قدرت»،

چند «صباحی اندک» با «سلاحی مُهلَک»،

در «عرصۀ دغلبازی تباهی» با «تاخت و تازی واهی» 

به «نمایش» و «رزمایش» می پردازد.

این «قدرت نمایی» هیچ رنگی از «مانایی» ندارد.

کسانی از این «دارِ خالی» و «اقتدارِ خیالی» «می هراسند»،

که «بنای پایداری» و «مبنای حَقمَداری» را «نمی شناسند»!

هر که آمد زمانه ای دارد

بحر عمرش کرانه ای دارد

نغمه ای جاودانه می پاید

کز حقیقت نشانه ای دارد

 

#شفیعی_مطهر

------------------------------ 

دار: خانه،سرا

عاطل: بی پیرایه،بی چیز،بیکار،مهمل،بیهوده

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : یک شنبه 9 تير 1398 | 6:3 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1287

 

«زوالِ خودهرزی» و «کمالِ خردورزی»

 

«گُل بودن» و با «بلبل غنودن» ،

 و «رویِش از خاک» و «پویِش راهِ افلاک»،

«بسی زیبا» و «بسیار فریبا» است.

«باران بودن» و «راه آسمان را گشودن»،

از «طبیعت جوشیدن» و دشت و دمن را «طراوت بخشیدن»،

«بسی خوب» و «بسیار مطلوب» است؛

ولی «خاک بودن» و «راه فروتنی پیمودن»،

از «دیرباز» این «امتیاز» را دارد،

که فروتنانه زلال باران را «می نوشد» و لباسی از سبزه و گل «می پوشد».

«خاکی بودن» و «شعرِ پاکی را سرودن»،

نشانۀ «زوالِ خودهرزی» و «کمالِ خردورزی» است!

 

#شفیعی_مطهر

---------------------------

خودهرزی: احساس هرزگی و بی ارزش بودن،خودخواهی

غنودن: خوابیدن،آرمیدن

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : جمعه 7 تير 1398 | 7:11 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1286

 

«قوانینِ خلقت» و «آروینِ خلّاقیّت»

 

«جانِ بینش» در «جهانِ آفرینش»،

بر پایۀ «خودآموزی انسان» و «تجربه اندوزی از جهان» طرّاحی شده است. 

اگر ما «دستگاهِ هستی» را با «نگاهِ اَلَستی» بنگریم،

همۀ «رویدادهای ناگوار» بیانگرِ «دِهنادهای آموزگار» است.

«هر درزی،اندرزی» در بردارد و «هر پیوندی،پندی»!

هر «سختی»،«درختی» است 

پر از «میوه های عبرت» با «شیوه های شفقت».

اگر انسان در «بسترِ سختی ها نیاموزد»، در «خاکسترِ شوربختی ها می سوزد». 

طبیعت، نه در «اَمَلِ واهی»،که در «عملِ آگاهی»، 

آن قدر او را در«کانونِ مستی می سوزانَد» تا «قانونِ هستی را به او بیاموزانَد».

هر حقیقتی را که در «ساختار»،«انکار» کنیم،

او ما را با «شکست می رنجانَد» و به «بن بست می رانَد».

ولی اگر «قوانینِ خلقت» و «آروینِ خلّاقیّت» را بخردانه بپذیریم،

 «عالمانه،تاثیر» می بخشد و ما را «عاقلانه تغییر» می دهد.

کسی می تواند از طبیعت بیشتر«صله بگیرد»،که از آن «فاصله نگیرد»!

 

#شفیعی_مطهر

---------------------------------- 

آروین: آزمایش،تجربه،امتحان

اَلَست:  ازل ،روزی که آغاز ندارد،آغاز آفرینش

دِهناد: ترتیب و نظام ونسق و سلک و نظم و انتظام

درز: شکاف،چاک،شکاف باریک

صله: عطیه، احسان ،جایزه

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : پنج شنبه 6 تير 1398 | 5:28 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1285

 

«بهارِ بهروزی» و «پیکارِ پیروزی»

 

نه جوامعِ پیشرفته «ناقدِ نبوغ» اند و نه ما «فاقدِ بلوغ».

 تفاوتِ ما و آنان نه در «رنگ»، که در «فرهنگ» است.

آنان «فردِ افسُرده» و  «مردِ شکست خورده» را

آن قدر «بخردانه می نوازند»،تا او را «عالمانه بسازند».

«ماندگان» و «درماندگان» را 

با هر «طریق»،«تشویق» می کنند 

تا «شکست ها را بیازمایند» و «بن بست ها را بگشایند».

ولی ما «رهنوردِ ذیحق» و «هماوردِ موفّق»را در جامعه  

آن قدر «سرمی کوبیم» و بر او «برمی آشوبیم»،

تا او «شکنجِ شکست را بچشد» و «رنجِ بن بست را بکشد»!

بیاییم به جای این که «دست روی دست بگذاریم»، 

«دست به دست هم بسپاریم»

و همه «یکدسته» و «به هم پیوسته»،

«انبوهِ آفات» و «کوهِ مشکلات» را 

به جای «انکار»،با آن «پیکار» کنیم

و امیدوارانه به سوی «پیکارِ پیروزی» و «بهارِ بهروزی» گام برداریم!

 

#شفیعی_مطهر

--------------------------------

ناقد: سره کننده، زرسنج، نقدکننده

فاقد: نایابنده، گم کننده،آن که کسی یا چیزی را از دست داده

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : چهار شنبه 5 تير 1398 | 5:32 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1283

 

«آب» یا «عذاب»؟!

 

از «آسمانِ رحمانیّت» جز «بارانِ رحمت» نمی بارد.

این «عدمِ درایت» در «عالَمِ مدیریت» است،

که از «بارانِ رحمت»،«بورانِ زحمت» می آفریند

و از «آبِ حیات آفرین»،«عذابِ نفرت و نفرین»!

مدیرانِ «توانمند» و «ورجاوند»،

از هر «حدید،نُصرت» می آفرینند و از هر «تهدید،فُرصت»،

ولی مدیرانِ «بی کفایت» و «بی درایت»،

از «نِعمت»،«نِقمت» می سازند و از «آب»،«عذاب»! 

اینان «عدمِ تدبیر» را به «عالَمِ تقدیر*» حواله می کنند!

این مسئولان، «نفیرِ فَرناس» اند و «اسیرِ احساس»

و «ای کاش» را به جای هر گونه «تلاش» می نشانند!

 

#شفیعی_مطهر

---------------------------------- 

*  آموزه های قرآنی به ما می آموزد که تقدیر هرچند حق است ولی رفتار انسان ها نیز یک عامل موثر در آن بوده و تقدیر جدایِ از رفتار انسان ها رقم نمی خورد: 

«وَ مَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ»(سوره شوری/۳۰) 

«فَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَ لٰكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ»(سوره توبه/۷۰) 

«ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ»(سوره روم/۴۱)

بوران: سرمای سخت همراه با باد و برف و باران

نِقمت: عذاب،رنج و سختی

نفیر: بوق،شیپور،گریه و زاری

فَرناس: احمق،ابله،نادان،خواب آلود

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : یک شنبه 2 تير 1398 | 5:57 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

 

 

          هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1282

 

«سَداد» و «انسداد» !

 

دیری است که «غبارِ اغیار» بر صحن و سرای این «دار و دیار» «نشسته»

و دل های همۀ «ابرار» و «احرار» را «شکسته» است!

اینان «کیش را یگانه» کرده اند و هر «خویش را بیگانه»!

«سگ های هار»،بی«مهار» اند

و «دارها» برای سرِ «بیدارها»! 

هر «داد» به «بیداد» می انجامد و راه هر«سَداد» به «انسداد» ! 

اینان «دردشان،درمانِشان» است و «دارشان،دارویِشان»!

رهایی بخش ملت نه «نادری از درون» است و نه «اسکندری از بیرون».

 هر «شهروندِ آگاه»اگر یک «ورجاوندِ آزادی خواه» باشد،

در این صورت اگر «نادر»هم نباشد،«قادر» است 

با «نقشه ای ژرف»،«نقشی شگرف»

در «گزینشِ تکامل» و «آفرینشِ تحوُّل» ایفا کند.

 

#شفیعی_مطهر

-------------------------------------------

سَداد: راستی و درستی،استقامت،به راه راست بودن 

انسداد: بسته شدن، بندشدن

نادر:نادرشاه افشار،سرداری که بپاخاست و بیگانگان را از ایران راند

اسکندر:اسکندر مقدونی که از یونان به ایران حمله کرد.اشاره به شعر مهدی اخوان ثالث:

نادری پیدا نخواهد شد «امید»!

کاشکی اسکندری پیدا شود!

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : شنبه 1 تير 1398 | 5:37 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |