هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد860 )

 

«کلامِ نهانی» و «پیامِ پنهانی» 

 

شهریارانی که با «گوشی گران» و «هوشی نگران»

و «کیاستی خام» و «سیاستی ناکام» ،

از شنیدن «کلام گویا» و «پیامِ پویا»ی مردم ناتوان اند،

ناگزیر هرگونه «راه صلاح» و «نگاه اصلاح» را می بندند؛

در نتیجه «راه درمان، مسدود» و «اصلاحگران، مطرود» می شوند؛

بنابراین برای مردم تنها «انتخاب»،«انقلاب» است!

برای مردم، انقلاب نه یک «گزینه مطلوب»،که یک «هزینه معیوب» است.

انقلاب نه یک «اعتقادِ تحصیلی»،که یک «رویدادِ تحمیلی» است.

در هر انقلاب «برساخته ها ،ویران» و «پرداخته ها،پریشان» می شود!

چه بسیار مردم ناگزیر با «اتلاف مایه ها» و «اسراف سرمایه ها»،

با «راژمان ها می ستیزند» و «بنیان ها را فرومی ریزند».

«چه رنج ها به باد» می رود و «چه گنج ها به بیداد»!

در هر انقلاب ،«پیروزی» لزوما به معنی «بهروزی» نیست!

معمولا «مبارزان دیروز» و «انقلابیون پیروز»،

با «زمینی سوخته» و «سرزمینی افروخته»رو به رو هستند،

که همه «ستون های فرسوده» و «کانون های شالوده» را

باید «بازسازی» و «نوپردازی» کرد.

امّا اگر «نسیمی از درایت» و «شمیمی از عقلانیت» 

بر «شامِ والی» و «مشامِ اهالی» بوَزَد،

هوشمندانه «گوش ها را تیز» و «هوش ها را تجهیز» می کنند

و «کلامِ نهانی» و «پیامِ پنهانی» مردم دردمند را می شنوند

و پیش از «وقوعِ واقعه» و «طلوعِ طالعه»،

«انفجار» را «جار» می زنند

و از «سیلاب ویرانگر»،«آب بهره ور» جاری می سازند!

 آن گاه خردمندانه چون مهر بر «فرازِ آسمان می درخشند»

و بر «جهان و جهانیان،جان می بخشند»!

 

#شفیعی_مطهر

--------------------------------

کیاست: زیرکی،هوشیاری

مطرود: رانده شده،دورکرده شده

معیوب: عیب دار،ناقص و نادرست

تحصیل: حاصل کردن،فراهم آوردن،به دست آوردن

راژمان: نظام،سیستم

افروخته: شعله ور  

درایت: دانستن،دریافتن،آگاهی داشتن

شالوده: بنیاد،پی دیوار،طرح و نقشه

شمیم: بوی خوش

والی: فرمانروا،حاکم،استاندار،صاحب امر و اختیار

طالع(طالعه): طلوع کننده،برآینده،بخت،اقبال

جار: فریاد،داد(جارزدن:مطلبی را با آواز بلند در کوچه و بازار به مردم اطلاع دادن)

 

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : دو شنبه 30 بهمن 1396 | 7:35 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |


 

    هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد859 )

 

«نواله ای نان» و «جُرعه ای جان»

 

من «مظلومانی خاموش» و «محرومانی دستفروش» را دیدم

که نه تنها «دست ها»،که همه «هست ها»ی خود را می فروختند،

تا برای خانواده خود «نواله ای نان» و «جُرعه ای جان» فراهم آورند.

دستفروش ممکن است «سَدِّ معبر» کند،ولی «رَدِّ منبر» نمی کند!

 «مدیران راستاد» و «امیران اقتصاد»،

که «کانِ روزی» و «دُکانِ بهروزی» او را درهم می کوبند،

آیا برای او «شغلی شرافتمندانه» و «اشتغالی آبرومندانه»فراهم کرده اند؟

هر دستفروش اگر برای «اشتغال»،معبری را «اشغال»کند،

قطعا نه «راحم»،که «مُزاحم» است،

ولی مسئولیت آن نه بر عهده «دستفروش بی حمایت»،

که بر دوش «مدیران بی کفایت» است که نتوانسته اند برای او

«شغلی شایسته» و «اشتغالی بایسته» فراهم آورند.

هر جامعه آن گاه «راه رشد و رویش را می پیماید»،

که هر شهروند بتواند«پایِ پویش را بگشاید». 

آن«توده»ای «ستوده» است،

که بر«انگیزش از شالوده» و «ارزش افزوده»ببالد .

وظیفه «شهریار» است که برای هر «شهروند»،

«فُرصت اشتغال» و «نُصرت فعّال» ایجاد کند،

تا او بتواند همواره بر «امیدِ آیش» و «تولیدِ ارزش»بیفزاید.

هر شهروند،بالقوه یک «جذرِ رویا» و «بذرِ پویا» است.

این شهریار است که می تواند با «کیاستِ استعدادی» و «سیاستِ اقتصادی»،

از این «جذرها» و «بذرها»،

«جنگلی بهارآفرین» یا «حَنظَلی از نفرت و نفرین» بسازد!

 

#شفیعی_مطهر

------------------------------

نواله:لقمه،توشه،گلوله خمیر

راستاد: وظیفه،مستمری،جیره،مواجب ماهانه

کان: معدن

راحم: رحم کننده، مهربان، بخشاینده

توده: انبوه مردم

شالوده: بنیاد،پی دیوار،طرح و نقشه

نُصرت: یاری،کمک،پیروزی

آیش: بارورشدن،میوه دادن

جذر:  ریشه،بیخ،اصل

رویا: روینده،رشدکننده

حَنظَل:میوه ای بسیار تلخ مثل هندوانه کوچک تر از نارنج و زردرنگ

 

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : یک شنبه 29 بهمن 1396 | 6:38 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

  هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد858 )

 

«توده خواب» و «سوده سراب»!

 

«دردآمیزتر» و «فاجعه انگیزتر» 

از «گرسنگی نانِ همیشه»،«گرسنگی فکر و اندیشه» است.

آن،از «حیات جان می کاهد»و این،«ممات جهان را می خواهد».

گرسنگی نان و تشنگی آب برای «ناس» ،«قابلِ احساس» است،

ولی فقیرِ فکری، «فَرناس» است و «فاقدِ احساس».

او نه «بودی» احساس می کند و نه «کمبودی»!

نادان، «سیرِ سَرخوش» است و «اسیرِ توحُّش».

او «رانده از سهلِ شب» و «مانده در جهلِ مرکّب»است.

در «دنیای بی خبری» و «هیولای بی بصری»،  

«اساسِ خوشی» را در  «احساس سرخوشی» می پندارد.

چون «امیدِ فهم» ندارد،«مُریدِ وهم»می شود.

و چون در «دنیای استدلال»،«لال» است ،

در «رویای خیال»،اسیرِ «قیل و قال» است.

«نُطق»دارد،ولی «منطق» ندارد!

«تفکُّر را نمی شناسد» و «از تدبُّر می هراسد».

«کلید» او،«تقلید» است!

نه از «شعار»،«عار» دارد و نه با «ابتکار» ، «کار»!

بیدارگری این «توده خواب» و «سوده سراب»،

بر دوش روشنگرانی است که «فرجاد از فهم»اند و «آزاد از وهم»!

بیاییم در این «هزاره هوار» بر فرازِ «مناره نار»

در «نارِ وهم بسوزیم» و «نورِ فهم برافروزیم»!

 

#شفیعی_مطهر

----------------------------------

 سوده: ساییده شده،فرسوده

ناس: مردم،مردمان،آدمی

فَرناس: غافل،نادان،خواب آلود

سهل: زمین هموار و نرم

فرجاد: فاضل،دانشمند

هوار: صدای فروریختن سقف یا بنا

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : شنبه 28 بهمن 1396 | 7:44 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

  هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد858 )

 

«توده خواب» و «سوده سراب»!

 

«دردآمیزتر» و «فاجعه انگیزتر» 

از «گرسنگی نانِ همیشه»،«گرسنگی فکر و اندیشه» است.

آن،از «حیات جان می کاهد»و این،«ممات جهان را می خواهد».

گرسنگی نان و تشنگی آب برای «ناس» ،«قابلِ احساس» است،

ولی فقیرِ فکری، «فَرناس» است و «فاقدِ احساس».

او نه «بودی» احساس می کند و نه «کمبودی»!

نادان، «سیرِ سَرخوش» است و «اسیرِ توحُّش».

او «رانده از سهلِ شب» و «مانده در جهلِ مرکّب»است.

در «دنیای بی خبری» و «هیولای بی بصری»،  

«اساسِ خوشی» را در  «احساس سرخوشی» می پندارد.

چون «امیدِ فهم» ندارد،«مُریدِ وهم»می شود.

و چون در «دنیای استدلال»،«لال» است ،

در «رویای خیال»،اسیرِ «قیل و قال» است.

«نُطق»دارد،ولی «منطق» ندارد!

«تفکُّر را نمی شناسد» و «از تدبُّر می هراسد».

«کلید» او،«تقلید» است!

نه از «شعار»،«عار» دارد و نه با «ابتکار» ، «کار»!

بیدارگری این «توده خواب» و «سوده سراب»،

بر دوش روشنگرانی است که «فرجاد از فهم»اند و «آزاد از وهم»!

بیاییم در این «هزاره هوار» بر فرازِ «مناره نار»

در «نارِ وهم بسوزیم» و «نورِ فهم برافروزیم»!

 

#شفیعی_مطهر

----------------------------------

 سوده: ساییده شده،فرسوده

ناس: مردم،مردمان،آدمی

فَرناس: غافل،نادان،خواب آلود

سهل: زمین هموار و نرم

فرجاد: فاضل،دانشمند

هوار: صدای فروریختن سقف یا بنا

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : شنبه 28 بهمن 1396 | 7:44 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد857 )

 

«فهمِ استدلالی» یا «وهمِ بی خیالی»؟!

 

چه بسیار «نشنیدن ها» و «نفهمیدن ها»،

برای «افراد خوش خیال» و «عاری از استدلال»،

«مایه رامش» است و «سرمایه آرامش».

در دنیای نفهمیدن ها می توان «خوش نگریست» و «خوشبخت زیست»!

برای اینان «وهمِ عامیانه» به از «فهمِ عالمانه». 

نفهمیدن،«خوابی نوشین» و «شرابی شیرین»در بردارد؛

ولی فهمیدن،«تعهُّدی سنگین» و «تقیُّدی وزین» بر دوش می گذارد.

این ،برای عقل و خرد، «بالشِ نرم و فراغ» است و آن، «چالشِ گرم و داغ» !

این ،برای چشم،«سراب را می نمایاند» و آن،«خواب را می رباید».

 «ارمغان نشنیدن» و «شایگانِ نفهمیدن»،

«خوابی خیال انگیز» است و «سرابی وهم آمیز»؛

ولی «زیان شنیدن» و «خُسران فهمیدن»،

عمری«سوختن و ساختن» است و «آموختن و گداختن»!

با این حال یک لحظه «شعور» به از عمری از «شور» است

و یک «آن بیداری» به از یک «جهان بیعاری»!

بیاییم بین «فهمِ استدلالی» و «وهمِ بی خیالی»،

«فهمیدن» و «اندیشیدن» را برگزینیم، 

گرچه چون«شمعی می سوزیم»،ولی «جمعی را می افروزیم»!

باید بدانیم آن که «عطشِ فهم» دارد،ناگزیر در «آتشِ وهم» می سوزد!

 

#شفیعی_مطهر

-----------------------------

وهم: پندار، خیال، تصور

عاری: برهنه،لخت،بدونِ...

تقیُّد: مقیّدبودن،دربندبودن،پایبند به امری

فراغ: آرامش و آسایش،آسودگی

چالش: جنگ و جدال

شایگان: شایسته و سزاوار،لایق،درخور

شور: هیجان و آشفتگی،آشوب،غوغا و فریاد،فتنه

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : جمعه 27 بهمن 1396 | 6:59 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 856)

 

«نگاهِ استدلال» یا «جلوه گاهِ جدال»؟!


 
 «زلال ترین آیینِ گفت وگو» با «کمترین تزیینِ هیاهو»
 
در «پیوند پیامی» و «نیوندِ کلامی»،

در میان «خردسالان» و «نونهالان» دیده می شود ؛

در حالی که بزرگسالان هر یک در پشت «قابی ریایی» و «نقابی اهورایی»  

از شخصیت خود ،«مسیحایی کاذب» را با «سیمایی جاذب» به نمایش می گذارند.  

اینان در گفت وگو تنها یک «من» می بینند و یک «دشمن»،

که باید «من،پیروز» شود و «دشمن،عجوز»!

گفت وگو دریچه ای است گشوده به «باغ بینش» و «بوستان آفرینش».

زبان و قلم دو «حنجره گویا» و «پنجره مصفّا» است كه

«نهانخانه دل» را به «خزانه فضایل» پيوند مي زند.

آن که راه گفت وگو را با «افراد فکور» و «اشخاص باشعور» می گشاید،

خود را در «قاموس لالِ حکمت» و «اقیانوسِ زلالِ معرفت» شناور می بیند.

بیاییم عرصه گفت وگو را با «نگاهِ استدلال» ببینیم،نه «جلوه گاهِ جدال».

در گفت وگو «بیش» و «پیش» از

«گشودن دهان» و «فرسودن زبان»،

«گوش را بگشاییم» و «هوش را بشاییم»!

 

#شفیعی_مطهر

 —-------------------------------------------

نیوند: فهم ،ادراک

عجوز: بسیار عاجز و ناتوان،درمانده

قاموس: دریا،میانه دریا،دریای عظیم / کتاب لغت

بشاییم: شایسته باشیم

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : پنج شنبه 26 بهمن 1396 | 6:16 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |


 

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 855)

 

«خیابان دلالت»یا «بیابان ضلالت»؟!

 

 کسی که «سیمای مقصد» را در «سینمای قصد» می نگرد،

اگر چه «دیر بشتابد»، مقصد را «دور نمی یابد».

کسی که «کوریِ اشتباه را بشناسد»،از «دوریِ راه نمی هراسد».

انسانی که از «بدایتِ پگاه»،«نهایتِ راه» را می داند،

نه «راه را دور می بیند» و نه «همراه را کور برمی گزیند».

در هر گونه سفر نخست باید «هدف را شناخت»،آن گاه خود را «مکلَّف ساخت»،

تا «آگاهانه گام بردارد» و «خردمندانه راه بسپارد».

کسی که «مبدا را ترک کند»،ولی «مقصد را درک نکند»،

نه در «خیابان دلالت»،که در «بیابان ضلالت»

«همیشه، سرگردان» می ماند و در «اندیشه،پریشان»!

 

#شفیعی_مطهر

------------------------------

بدایت: آغاز،اول چیزی،اول کار

نهایت: پایان ،آخر،پایان امری یا چیزی

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : چهار شنبه 25 بهمن 1396 | 7:12 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |


 


 

   

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 854)

 

 «راهِ رویِش» و «پایِ پویِش»

 

انسان هایی دارای «هویّتی وزین تر» و «شخصیّتی سنگین تر» هستند،

که همه «رشته های بستگی» و «سرشته های وابستگی» را «گُسستند»،

ولی برای سبک شدن،بلور بغض خود را «نشکستند» .

«بزرگیِ شخصیّت» به «سترگیِ ظرفیّت» است.

باید «آستانه سرای تحمُّل» و «کرانه دریای تامُّل» را 

تا «مرزهای جاودانگی» و «اندرزهای فرزانگی» گسترش داد.

در «راهِ رویِش» ، «پایِ پویِش» را «باید گشود»

و «قُلّه قِداست» و «قلعه قناعت» را «شاید پیمود». 

بیاییم با «قامتی استوار» و «استقامتی پایدار»،

از «کوه ،شکوه» بیافرینیم و از «ستوه ، نستوه»!

 

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------

شاید: شایسته است

ستوه: خسته و درمانده،افسرده و ملول،به تنگ آمده،خلاف نستوه

نستوه: خستگی ناپذیر

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : سه شنبه 24 بهمن 1396 | 7:37 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 853)

 

 «اصالت ذاتی» و «رسالت حیاتی»


 

انسان ها چون «دانه های زیتون» و «دُردانه های مکنون» هستند.

  تنها هنگامی «جوهر جان» و «گوهر گران» خود را بروز می دهند،

که از «شوخه بستگی» و «شاخه وابستگی»  

«وارسته» و «درهم شکسته» شوند.

 کسی که با «هزار رشته» به دنیا «آغشته» است،

«جانش،اسیر» و «پایش در زنجیر» است.

او هرگز نمی تواند «در سپهر، پرواز» کند

و با «مهر، همراز» گردد.

بیاییم با «خداباوری» و «خودباروری»،

«بُتِ غرور» و این «تشتّتِ مستور» را

که از خویش «ساخته ایم»

و عمری به طواف آن «پرداخته ایم»،درهم شکنیم

و«اصالت ذاتی» و «رسالت حیاتی» خویش را «بیابیم»

و چون «مهر فروزان» بر سینه «سپهرِ دوران» «بتابیم»!

 

#شفیعی_مطهر
 —----------------------------------

دُردانه: دانه دُر،مروارید بزرگ و گرانبها،مردارید یکتا

مکنون: پوشیده و پنهان کرده،پنهان داشته شده

شوخ(شوخه): چرک،چرکینی،چرک بدن

تشتُّت: پریشانی،پراکندگی

مستور: پوشیده،درپرده

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : دو شنبه 23 بهمن 1396 | 6:19 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 853)

 

 «اصالت ذاتی» و «رسالت حیاتی»


 

انسان ها چون «دانه های زیتون» و «دُردانه های مکنون» هستند.

  تنها هنگامی «جوهر جان» و «گوهر گران» خود را بروز می دهند،

که از «شوخه بستگی» و «شاخه وابستگی»  

«وارسته» و «درهم شکسته» شوند.

 کسی که با «هزار رشته» به دنیا «آغشته» است،

«جانش،اسیر» و «پایش در زنجیر» است.

او هرگز نمی تواند «در سپهر، پرواز» کند

و با «مهر، همراز» گردد.

بیاییم با «خداباوری» و «خودباروری»،

«بُتِ غرور» و این «تشتّتِ مستور» را

که از خویش «ساخته ایم»

و عمری به طواف آن «پرداخته ایم»،درهم شکنیم

و«اصالت ذاتی» و «رسالت حیاتی» خویش را «بیابیم»

و چون «مهر فروزان» بر سینه «سپهرِ دوران» «بتابیم»!

 

#شفیعی_مطهر
 —----------------------------------

دُردانه: دانه دُر،مروارید بزرگ و گرانبها،مردارید یکتا

مکنون: پوشیده و پنهان کرده،پنهان داشته شده

شوخ(شوخه): چرک،چرکینی،چرک بدن

تشتُّت: پریشانی،پراکندگی

مستور: پوشیده،درپرده

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : دو شنبه 23 بهمن 1396 | 6:19 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 853)

 

 «اصالت ذاتی» و «رسالت حیاتی»


 

انسان ها چون «دانه های زیتون» و «دُردانه های مکنون» هستند.

  تنها هنگامی «جوهر جان» و «گوهر گران» خود را بروز می دهند،

که از «شوخه بستگی» و «شاخه وابستگی»  

«وارسته» و «درهم شکسته» شوند.

 کسی که با «هزار رشته» به دنیا «آغشته» است،

«جانش،اسیر» و «پایش در زنجیر» است.

او هرگز نمی تواند «در سپهر، پرواز» کند

و با «مهر، همراز» گردد.

بیاییم با «خداباوری» و «خودباروری»،

«بُتِ غرور» و این «تشتّتِ مستور» را

که از خویش «ساخته ایم»

و عمری به طواف آن «پرداخته ایم»،درهم شکنیم

و«اصالت ذاتی» و «رسالت حیاتی» خویش را «بیابیم»

و چون «مهر فروزان» بر سینه «سپهرِ دوران» «بتابیم»!

 

#شفیعی_مطهر
 —----------------------------------

دُردانه: دانه دُر،مروارید بزرگ و گرانبها،مردارید یکتا

مکنون: پوشیده و پنهان کرده،پنهان داشته شده

شوخ(شوخه): چرک،چرکینی،چرک بدن

تشتُّت: پریشانی،پراکندگی

مستور: پوشیده،درپرده

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : دو شنبه 23 بهمن 1396 | 6:19 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |


 

دیدیم......گفتیم...... 

 

پاسخ نسل اول انقلاب: چرا انقلاب کردیم؟!

 

#شفیعی_مطهر

 

در بهمن 57 چه دیدیم؟چه گفتیم و چه کردیم؟

دیدیم : 

حاکمیت سیاه عفریت سیهکار و فرعون متفرعن فریبکار،هیولای اهریمنی خود را بر پهندشت ایران زمین گسترده و با سلطه جهنمی خود نفس ها را در سینه ها ، و کینه ها را در این آیینه ها حبس کرده است!

گفتیم: 

در برابر خدایگان خودکامه باید به پاخاست و با تکیه بر عصای موسوی ،بت سامری را درهم شکست!

دیدیم: 

در حکومت خفقان طاغوت ،«انسان»،این گل سرسبد ملک و ملکوت مسخ می شود،کرامت انسان به نسیان سپرده شده و شخصیت و آزادگی او لگدکوب خودخواهی و خودکامگی گردیده است!

گفتیم: 

باید غبار قیادت را از رخسار هویت زدود و بار دیگر تاج «لَقَد کَرَّمنا بَنی آدَم» را بر سر انسان «خلیفه الله» نهاد! حاکمیت انسان بر انسان مردود است و تنها حاکمیت «الله» محمود است. همه باید تسلیم قانون باشند ،نه خودکامگان دون!

دیدیم:

در نظام استبداد و خودکامگی ،«زن» این بدیل آدم و ریحانه عالم را به ابتذال می کشند،تحجُّر به نوعی به استثمارشان می کوشد و تجدُّد به گونه ای به استعمارشان می کشد. این،خوارشان می سازد و آن،بر بی بند و باریشان می نازد. این، جابرانه گوهر عفافشان را به زنجیر هوس می کشد و آن ،جاهلانه عطر عاطفه و عشق آسمانیشان را در گنداب متعفّن اوهام خود به بیگاری می کشد!

گفتیم: 

باید به پاخیزیم و با سلطه و سلطنت بستیزیم ،عزت و کرامت از کف رفته زن را بدو بازگردانیم و او را بر سریر شرافت و حرّیّت بازنشانیم!

دیدیم: 

در عرصه تفکُّر و اندیشه،قلم ها را شکسته اند و زبان ها را بسته اند.اندیشمندان زبان در کام کشیده اند و چشمه های زلال خشکیده اند. بر وفق بیان رسای امیر بیان علی(ع): «العالِمُ مُلجَم وَ الجاهلُ مُکرَم»؛ آگاهان دردآشنا را در بند کشیده اند و تهی مغزان چاپلوس را بر صدر نشانده اند! انسان را مسخ کرده اند و انسانیت را به مسلخ برده اند.«آزادی»،این موهبت الهی را موجد و موجب مناهی نامیده و حرّیّت و آزادی و آزادمَنَشی را جسارت و گستاخی دانسته اند!

گفتیم: 

باید انسان را از بند بردگی و زنجیر افسردگی رهانید و بر صدر سریر آزادگی نشانید.باید بر سینه سپهر چون مهر درخشید و بر نهال آزادی و شکوفه های آزادگی طراوت بخشید؛زیرا شکوفه های گلگون آزادی همیشه از خون آزادگان روح می گیرند!

دیدیم: 

عفریت سیاه شب،گلوی شمع شب افروز را می فشرد و بال و پر سرد و سنگین خود را بر پهندشت این سرزمین می گسترد.نه نایی از نیی برمی خیزد و نه نوایی از نایی.شاهبازان سپهر سخن، همه دم درکشیده اند. گویی همه طعم تلخ داغ و درفش را چشیده اند.

چه شکرهاست در این شهر که قانع شده اند

شاهبازان طریقت به مقام مگسی؟!

گفتیم: 

بال بگشای و صفیر از شجر طوبی زن

حیف باشد چو تو مرغی که اسیر قفسی

دیدیم:

آنان که حق را می شناسند،از بیان حقیقت می هراسند. شب،سایه سرد و سنگین و سیاه خود را بر سر شهر افکنده و کوچه های سحر را با تعفُّن سکوت و سکون و ستم آکنده است. «شب باوران» شب را دیرپا یافته اند و «شب یاوران» به یاریشان شتافته اند! مردم نه نوشی از جویبار سیمین مهتاب نوشیده اند و نه جرعه ای از آبشار زرین آفتاب چشیده اند. ستارگان به سختی با همه وجود می درخشند و شب زدگان را امید می بخشند. اما ستارگان را نیز به جرم نورافشانی به بند می کشند و به ترفند می کُشند!

هر شب ستاره ای به زمین می کشند و باز

این آسمان غم زده غرق ستاره هاست

گفتیم : 

باید غبار سیاه سکون و سکوت  و بیداد را زدود و دروازه های سپید بامداد را گشود. اگر تابش چون چشمه آفتاب را نمی توانیم ،راز کرشمه های شب تاب را می دانیم. اگر هر یک از ما چون شب تاب بتابیم،می توانیم روزن روشن سحر را بیابیم.

دیدیم: 

دین باورانِ حق یاور از تعدی و تفرقه امروز می نالند و به عظمت و شکوه دیروز می بالند. شاخه های تُرد «یاس» و شکوفه های سرخ «ناس» از وزش سموم خزان «یَاس» پژمرده اند ؛همه شکوه و عظمت فرهنگ و تمدن اسلامی را می ستایند و از غرور سر بر فلک می سایند،اما درباره تفرقه و پراکندگی کنونی مسلمین نه حرفی برای گفتن دارند و نه امیدی برای شکفتن!

گفتیم: 

باید سبزِِ سبز دامن همت بر کمر بندیم و سرخِ سرخ بر سیمای سحر بخندیم ؛باید تلاش ها را تشدید و شکوه دیرین را تجدید کنیم.

دیدیم: 

سرنوشت ملت بزرگ ایران را در کاخ های سپید و سرخ بیگانه رقم می زنند. تامین منافع قدرت های بزرگ بیگانه در گرانیگاه تصمیم گیری های ما با یکدیگر گره می خورد، منابع طبیعی و انسانی ما،پشتوانه منافع نامشروع بیگانگان است،ایران را استعمار می کنند و ایرانیان را استثمار!

گفتیم:  

باید فریاد بلند «استقلال و آزادی» را بر بلندای قیادت و قیمومیت فرود آوریم ،تا با رفع سلطه بیگانه و دفع سلطنت خودکامه ،سرنوشت ایران را در ایران و با اراده ایرانی رقم بزنیم.

دیدیم: 

دسایس دشمن و وساوس اهریمن ،دریای خروشان خلق را قطره قطره کرده و ذره ذره پراکنده است،تا هر قطره تنها در اثر وزش سموم یَاس و تابش هُرم نومیدی حقیرانه بمیرد و چراغ امیدش غریبانه خاموشی پذیرد!

گفتیم: 

باید از مشارکت قطره ها،جویباران ،و از به هم پیوستن جویباران،رودهای خروشان خلق را به حرکت درآوریم، تا کوه مشکلات و سختی ها را درهم شکنیم و راه های رهایی و تحقق آرمان ها را بازگشاییم.

این گونه شد که ملت ما در بهمن ماه 1357 با نهضت فراگیر و فناناپذیر خود این حقیقت را با خامه خون بر صحیفه گردون نوشت که هر قدرتی که در برابر مردم سالاری بایستد،محکوم به نابودی است!

این ها گوشه ای از «دیدنی ها» و «گفتنی ها»ی ما بود!

اگر «نظام موجود» همان «اسلام موعود» نیست،باید همه صمیمانه دست در دست یکدیگر نهیم و با اصلاحات گام به گام خارهای نابسامانی ها را بزداییم و گل های آرمانی را بشکوفانیم!

به امید بهروزی بهتر و پیروزی بیشتر! 

 

همواره هوادار ره حق باشید

در کسب رضای حق موفق باشید


موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : یک شنبه 22 بهمن 1396 | 10:7 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

   هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد852 )

 

«بازتولید بیداد» و «تمجیدِ استبداد»!

 

«خودکامگی» و «از خود بیگانگی»،

خوی و خصلتی نیست که تنها در ذاتِ «شهریاران» و «کارگزاران» باشد،

بلکه هر جامعه «سربه زیر» و «ستم پذیر»،

برای «سلاطینِ ستمگر» و «مَُستبدّینِ تاجور»

«برترین همراه» و «بهترین پرورشگاه» است.

هر «سُلطانِ غدّار» و « انسان قدرتمدار»، 

که «خشمِ قدرت» را دور از «چشمِ نظارت» ببیند،

و «زمینه بیداد» و «زمانه استبداد» را در مردم بیابد،

 «بادِ بُروت» در نهادش چون «بشکه باروت»منفجر می شود

و «خلقِ خاموش» و «جامعه حلقه به گوش» را به زیر سلطه می آورد!

جامعه «کافته» و «توسعه نیافته»،

حتّی از یک «دادخواه علّامه»،«شاه خودکامه» می سازد.

چنین مردمی برای «بازتولید بیداد» و «تمجیدِ استبداد» ،

هم «اعتقاد» دارند و هم «استعداد».

«نهالِ بیداد» و «خیال استبداد» را 

باید هم از «ریشه»خشکاند و هم در «اندیشه»!

«زمینه رویش این نهال» و «زمانه یورشِ این خیال» را باید از بین برد.

 

#شفیعی_مطهر

-------------------------------------

 تمجید: بزرگ شمردن،کسی را به بزرگی نسبت دادن،گرامی شمردن

غدّار: بسیار حیله گر،بی وفا، خائن، فریبکار

بادِ بُروت: عُجب و تکبُّر و غرور،لاف زدن

کافته: شکافته،ترکیده،افسرده

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : یک شنبه 22 بهمن 1396 | 7:46 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

  هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد851 )

 

«شاهی» که به «یک شاهی» نیرزید!

 

من «شهریاری» را دیدم در «شهرِ یاری»!

که در میان میلیون ها از «تن ها»،«تنها» ماند!

و به «گاهِ نیاز» حتی هیچ «دُژآگاه دغلباز» 

نه او را «یاری» و نه با او «همکاری» کرد!

زیرا او برای «آبادیِ شهر» آمده بود و «آزادیِ دهر»!

ولی هر چه «زمین گشت» و «زمان گذشت»،

او نه در «گفتارش»،بلکه در «رفتارش»،

 «از داد زدود» و «بر بیداد افزود». 

بنابراین «غرورِ خودکامگی» و «شرورِ از خودبیگانگی» کاری کرد،

که مردم،«سکّه شاهی» و «سبیکه شاهنشاهی»را،

به «چیزی» و «پشیزی» نخریدند

و «شاهی» را به «یک شاهی»نسنجیدند!

 این «سرشتِ تباه» و «سرنوشتِ سیاه»همه خودکامگانی است،

که تا «تاجِ همایونی» را در «تاراجِ سرنگونی» نبینند،

صدایِ «خلقِ محروم» را از «حلقِ مظلوم» نمی شنوند! 

اینان تا «مرزِ سَقَط» را نبینند، «طرزِ سقوط» را نمی فهمند

و «خروشِ سهمگینِ» را با «گوشِ سنگینِ» درک نمی کنند.

 

#شفیعی_مطهر

---------------------------------

شاهی: واحد پول خُرد در ایران،یک بیستم ریال،پنج دینار

دُژآگاه: بداندیش،بددل،بدخو،نادان و بی تربیت

گشت: گردید،گردش کرد،چرخید

سبیکه: شمش،شوشه زر و سیم،تکه سیم یا زر

پشیز: پولک،پول خُرد، فلزی کم ارزش،پول سیاه

 سَقَط: فضیحت و رسوایی،مُردن و تلف شدن حیوان

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : شنبه 21 بهمن 1396 | 6:28 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |


 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد850)

 

«مسابقه» در «حُسنِ سابقه»!

 

عمری کوشیدم «از ریشه برویَم» و «راه اندیشه بپویَم»،

همیشه دغدغه ام این بود که در «پویِشِ راه» و «جویِشِ همراه»،

«رهبری نیکو» یا «رهروی پرتکاپو»

«بیابم» و با یاری او به سوی هدف «بشتابم». 

می خواستم کسی را بیابم که از او «نرنجم» و خود را با او «بسنجم»

و بکوشم هماره از او راه را «بهتر بپویم» و هدف را «برتر بجویم».

با این «آمال واهی» یا «خیال خودآگاهی»،

«بسی تاختم» و «بسیاری را شناختم»،

ولی هر چه «بیشتر شتافتم»،«کمتر یافتم»!

سرانجام تنها «رهرو همراه» و «رهبر سربه راه» را 

نه در «زمانه و زمینه»،که در «سیمای آیینه» یافتم.

تنها کسی را که من می توانم هر «روز» به صورت «کارآموز»

«سیمایش را بنگرم» و «یاسایش را بنگارم»

و راه را «با مشقّت بپویم» و از او «سبقت بجویم» ،

همان کسی است که از «درون آیینه»،«بدون کینه» 

برای من نه «سرگران»،که «دل نگران» است.

او تنها رقیب است که «امروزِِ من» باید بهتر از «دیروزِ او» باشد.

 او تنها «هماوَرد» در این تنها «نبرد» است،

که من باید در «حُسنِ سابقه» با او «مسابقه» بدهم!

 

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------

سابقه: پیشینه

یاسا: قاعده و قانون،حکم و اوامر پادشاه 

سرگران: سرسنگین،ناخشنود،خشمناک،مغرور،مست

هماورد :حریف، هم نبرد

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : جمعه 20 بهمن 1396 | 5:8 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |


 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد850)

 

«مسابقه» در «حُسنِ سابقه»!

 

عمری کوشیدم «از ریشه برویَم» و «راه اندیشه بپویَم»،

همیشه دغدغه ام این بود که در «پویِشِ راه» و «جویِشِ همراه»،

«رهبری نیکو» یا «رهروی پرتکاپو»

«بیابم» و با یاری او به سوی هدف «بشتابم». 

می خواستم کسی را بیابم که از او «نرنجم» و خود را با او «بسنجم»

و بکوشم هماره از او راه را «بهتر بپویم» و هدف را «برتر بجویم».

با این «آمال واهی» یا «خیال خودآگاهی»،

«بسی تاختم» و «بسیاری را شناختم»،

ولی هر چه «بیشتر شتافتم»،«کمتر یافتم»!

سرانجام تنها «رهرو همراه» و «رهبر سربه راه» را 

نه در «زمانه و زمینه»،که در «سیمای آیینه» یافتم.

تنها کسی را که من می توانم هر «روز» به صورت «کارآموز»

«سیمایش را بنگرم» و «یاسایش را بنگارم»

و راه را «با مشقّت بپویم» و از او «سبقت بجویم» ،

همان کسی است که از «درون آیینه»،«بدون کینه» 

برای من نه «سرگران»،که «دل نگران» است.

او تنها رقیب است که «امروزِِ من» باید بهتر از «دیروزِ او» باشد.

 او تنها «هماوَرد» در این تنها «نبرد» است،

که من باید در «حُسنِ سابقه» با او «مسابقه» بدهم!

 

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------

سابقه: پیشینه

یاسا: قاعده و قانون،حکم و اوامر پادشاه 

سرگران: سرسنگین،ناخشنود،خشمناک،مغرور،مست

هماورد :حریف، هم نبرد

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : جمعه 20 بهمن 1396 | 5:8 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

  هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 849)

 

«بنیانِ دالّ» و «راژمانِ استدلال»!

 

زندانی واقعی کسی است که «اسیرِ حیله های هوس» است،

نه آن که «درگیر میله های محبس» است.

چه بسیار انسان های «شاد» و به ظاهر «آزاد»،

که نه «امیرِ فهم»،که «اسیرِ وهم» اند.

آنان که در دامِ «پندارهای پوسیده» و «انگارهای بیوسیده» درمانده اند،

برای «تحمُّلِ اسارت» و «تذلّلِ حقارت»،

نه به «زنجیر» نیاز دارند و نه به «تحقیر»!

«افکارِ موهوم» و «پندارِ مسموم»،

«از هر بندی،نژندتر» و «از هر کمندی،پایبندتر» است!

 هر «بانی ساخت» اگر بدون «مبانی شناخت»،

«جذرِ ریشه ای را بنشاند» و «بذرِ اندیشه ای را بیفشاند»،

قطعا «حاصلی جز حِرمان» و «محصولی جز خُسران» برنمی دارد. 

«هر عصر و همیشه»،«قصرِ اندیشه»، 

«پایه ای پایدارتر» و «سازمایه ای استوارتر»

از «بنیانِ دالّ» و «راژمانِ استدلال»ندارد!

 

#شفیعی_مطهر

------------------------------------------ 

بُنیان: بنیاد،شالوده،پی،بناء

دالّ: دلالت کننده،راهنمایی کننده،راه نماینده 

حِرمان:نومیدی،بی بهرگی

راژمان: دستگاه،سیستم،نظام

انگار:(انگاره):پندار،تصوّر،فکر و خیال،افسانه،سرگذشت

بیوسیده: مورد طمع،مایه دلخوشی

تذلُّل: خود را خوار و ذلیل نشان دادن،اظهار خواری،خواری و زبونی

نژند: اندوهگین،افسرده،پژمرده،سرگشته،خشمگین

جذر: بیخ، ریشه، اصل

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : پنج شنبه 19 بهمن 1396 | 6:2 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

  

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 848)

 

«ایستایی» و «میرایی»!

 

  هر انسانِ «فکور» و «ذی شعور»،

در عرصه «آفرینش» ناگزیر از «گزینش» است؛

چون همه «پدیده ها» و «آفریده ها» در حالِ شُدن هستند.

همه «جهان» از جمله «انسان» 

در «حالِ تغییر» است و در «خیالِ تاثیر» .

بنابراین هر انسانِ «عاجز از تغییر» و «حاجز از تاثیر»،

یا باید «عوض» شود،یا «عوضی»!

بنابراین آنان که «عوض شدنشان بَعید» است؛ 
 
«عوضی شدنشان سَدید» است.  
 
همه «رودها، جاری» اند و همه «سرودها،ساری».
 
در «روندِ حیات» و «فرایندِ ممات»،
 
«ایستایی» به «میرایی» می انجامد
 
و «پویایی» به «پایایی».
 
بنابراین برای «ترکِ بیگانگی» و «درکِ جاودانگی»،
 
بیاییم «بهینه ها را برگزینیم» و «بیشینه ها را بیافرینیم»!
 
 
#شفیعی_مطهر
 
------------------------------------------
حاجز: بازدارنده،مانع،حائل
 
سَدید: محکم،استوار،راست و درست،قطعی
 
ساری: رونده درشب،نفوذکننده
 
بهینه: بهترین،برگزیده،خوب
 
بیشینه: بیشترین مقدار از هر چیزی
 
 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 

 

موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : چهار شنبه 18 بهمن 1396 | 6:18 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 847)

 

از «جَنین» تا «جِنان»!


من 
سال‌هاست که «جهان را ديده ام» ، اما معنای این«بیان را نفهمیده‌ام»، 
 
كه “رفت و آمد” درست است ،یا “آمد‌ و رفت” ؟ 
 
آدم‌ها «می‌روند که برگردند»؟، یا «می‌آیند که بروند»؟! 
 
دنیا،«پُلی برای عبور» است و «تامُّلی برای شعور». 
 
دنیا نه «نخستین منزل» است و نه «واپسین محفل».
 
اینجا برای «کاشتن» است و آنجا برای «برداشتن».
 
اینجا،«راه» است و آنجا،«منزلگاه».
 
اینجا ،«جای طُمطُراق» است و آنجا، «سرای اُطراق». 
 
اینجا ،«دانه ها را می کاریم» و «جاودانه ها می انباریم»،
 
آنجا،«خوشه ها را می چینیم» و «توشه ها را برمی گزینیم».
 
از «جنین» تا «جنان»
 
راهی است به درازای «میلاد» تا «میعاد»!
 
همه با «کَفی خالی»،ولی با «هدفی عالی» می آییم.
 
امید که با «انبانی انباشته» برویم،نه با «پُژهانی برجای گذاشته»!
 
 
#شفیعی_مطهر
 
-----------------------------------
جَنین: هر چیز پوشیده و مستور،بچه تا زمانی که در شکم مادر است
 
جِنان:(جمعِ جنّت)،بهشت
 
تامُّل: درنگ کردن،دقت کردن در امری،دوراندیشی
 
شعور: فهم و ادراک، دانستن و دریافتن،حس کردن 
 
طُمطُراق: سر و صدا،کرّ و فرّ،خودنمایی،نمایش شکوه و جلال
 
اُطراق:(اُتراق):منزل گزیدن در جایی،توقّف،اقامت موقت
 
کَف: دست ،سطح درونی دست یا پا
 
میعاد: وعده گاه،زمان و مکان وعده کردن  
 
انبان: کیسه بزرگ
 
میعاد: وعده گاه،زمان و مکان وعده، روز قیامت
 
پُژهان: آرزو،غبطه
 
 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 

موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : سه شنبه 17 بهمن 1396 | 7:3 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 846)

 

 «خُشونت» نمادی از «رُعونت»!


 آن که بدون «تجهیز» بر سرِ «جالیز» ایستاده،
 
نه «عروسکی بدسرشت»،که «مترسکی زشت» است .
 
او زشت است ،ولی پرندگان زيبا را «مي ترسانَد»  و از مزرعه «مي رمانَد»! 
 
  در حالی که آدمی نه «عروسکی فریبا»،که «مترسکی زیبا»است ،
 
ولی همه «جانوران بی گناه» و «جانداران بی پناه» را 
 
«بی رحمانه به بند می کَشَد» و «حریصانه و سوزمند می کُشَد» !
 
او هم «فرهنگ» دارد و هم «تفنگ»،
 
ولی با «رنگِ نیرنگ»،حتی «هنگِ نهنگ» را 
 
«در دام، اسیر» و «سرانجام، تسخیر» می کند!
 
 انسان،حیوان کُشی را «قُربانی» می داند،

 
ولی انسان کُشیِ حیوان را «نافرمانی» می نامد!
 
اگر «خُشونت» نمادی از «رُعونت» است،
 
چرا از سوی «حیوان ،گزنده» است از «انسان،برازَنده»؟!
 
 
#شفیعی_مطهر

 ----------------------------------------------

رُعونت: نادانی،کم عقلی،سستی،یاوه سرایی

جالیز: کشتزار خربزع و هندوانه و خیار و.... 

هنگ: زور،قدرت،سنگینی/ گروه

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : دو شنبه 16 بهمن 1396 | 5:17 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد844 )

 

«گوهرِ کرامت» و «جوهرِ شخصیّت»

 
 برآورده نکردن یک «تقاضای مشروع» و «تمنّای مطبوع»، 
 
با «ادب و كرامت» و «رعایت حُرمت»، 
 
بهتر است از برآوردن آن با «تحقير و خشونت» و «توهین و اهانت».
 
اگر «کرامت انسانی» و «شخصیت ایمانی» کسی را بگیریم 
 
و در ازای آن «همه دنیا» و «مافیها» را به او بدهیم،
 
باز هم نه «خُسران» او «جُبران» می شود
 
و نه «باخته» او «پرداخته» می گردد. 
 
ارزش هر انسان به «انسانیتِ زُلال» و «کرامتِ لایزال»او است.
 
در جهان هستی نه «چیزی همسنگِ» آن است و نه «پشیزی همرنگِ»آن.
 
ارزش «انگشترین» به «نگین» است و ارزش «شخصیت» به «کرامت».
 
هیچ انسانی نه «اسیرِ ذلّت» می شود و نه «درگیرِ ضلالت»،
 
مگر این که «گوهرِ کرامت» و «جوهرِ شخصیّت» را از دست بدهد.
 
زنهار اگر انسانی را «حقیر»، و شخصیّتش را «تحقیر» کنیم!
 
 
#شفیعی_مطهر
 
-------------------------------------
 
 مطبوع: چیزی که باب طبع انسان باشد
 
مافیها: آن چه در آن است
 
لایزال:  زوال ناپذیر، بی زوال، جاوید، ابدی
 
پشیز:  پولک،پول خُرد فلّزی کم ارزش،پول سیاه
 
انگشترین: انگشتری،انگشتر،حلقه فلّزی نگین دار
 
 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : شنبه 14 بهمن 1396 | 5:18 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

  هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد843 )

 

«اعتماد» یا «اعتقاد»؟!


 گمشده این نسل «اعتماد» است، نه «اعتقاد»! 

در این «عصرِ دروغ» و «حصرِ نبوغ»، 

«نسلِ نو» و «قشرِ پیشرو» می بینند،

که «اربابِ دستار» و «اصحابِ انحصار»، 

نه «رفتار»هایشان،«گفتار»هایشان را تایید می کند

و نه «نهفته»هایشان ، «گفته»هایشان را!

بین«دعا» تا «ادّعا»، 

«فاصله ای است به درازای «نفاق» تا «اِنفاق»،

در این صورت نه بر «اعتماد»ها، «اعتقاد»ی دارند، 

و نه بر «اعتقاد»ها، «اعتماد»ي.

نسل جوان امروز،«حال» را می نگرند،نه «قال» را،

از «تحجُّر» و «تظاهُر» بیزارند

و به «تفکُّر» و «تدبّر» روی می آرند.

مبلّغان باید به جای «اِشباعِ گوش» به «اقناعِ هوش» بپردازند.

به جای نشان  دادنِ «بُرهانِ یال و کوپال»،باید « زبانِ استدلال» گشود.

 جوان امروز نه در «باورِ قفس» می گنجد و نه در «خاطرِ محبس».

او «بر اوجِ آسمان سرمی ساید» و «بر موجِ آرمان می آساید».

جوان می خواهد خود تجربه کند که نه «سراب،آب» دارد و نه «مُرداب،شتاب»!

گاه دل را بر «رَخشِ خیال می نشانَد» و تا «آذرَخشِ آمال می رانَد».

بیاییم به او اجازه دهیم خود «ببیند» و خود «بیندیشد»!

 

#شفیعی_مطهر

-------------------------------

 یال و کوپال: کنایه از تن و توش و بُرز و بالا و زور بازو

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : جمعه 13 بهمن 1396 | 5:4 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

آرمان شهر بهمن

 

 #شفیعی_مطهر

 

   از زندگي كه نه، از بردگي در تنگناي لانه‌هاي باريك شقاوت و آشيانه‌هاي تاريك عداوت خسته شده، در آرزوي زندگي در فراخناي قصرهاي مُصادقت و كاخ هاي مُرافقت بوديم.

   از تنفّس در فضاي تيره و تار ستم و هواي نكبت‌بار اندوه و غم به ستوه آمده، در جستجوي نسيمِ سحرِ آزادي و شميم معطر شادي بوديم.

   از گام ‌زدن در كوچه‌هاي ظلمتِ ظلم و ضلال و بن‌بست‌هاي قيرگون پُر قيل و قال به تنگ آمده و به دنبال يافتن عرصه‌هاي وسيع سعادت و قُلّه‌هاي رفيع كرامت بوديم.

  از پوسيدن در منجلاب تملّق و چاپلوسي و گنداب ريا و سالوسي دلمُرده و افسُرده شده، در پي يافتن چشمه‌ساران زلال عزّت و آبشاران روشن شهامت بوديم.

  این گونه بود كه ما قطره‌هاي تنها و چكّه‌هاي جدا از هم، به هم پيوستيم و بر سر پيمانة عشق، مصادقت را پيمان بستيم. 

از جويباران بيداري گذشتيم و رود هشياري را پشت سر گذاشتيم، از پيوستن جويبارها در پهناي رود جوشيديم و در فراخناي دريا خروشيديم. 

از جنبش جمعيت و خيزش خلق، شهر خروشيد. از كوچه‌هاي احساس گذر كرديم. به خيابان هاي خَرَد رسيديم. در ميدان همايش گرد آمديم. «استقلال» و «آزادي» را فرياد كرديم، تا «جمهوري اسلامي» را ايجاد كنيم.

با حميّت اسلامي خلق را به حمايت از حق برانگيختيم و با باطل درآويختيم.

با هم نشستيم تا ايستادگي را پيمان ببنديم و ايستاديم، تا گرد ذلّت بر سيماي سرخمان ننشيند.

شهر شقاوت و شرارت و شهوت را در هم كوبيديم، تا مدينة فاضلة فقاهت و فطانت و فراست را بنا كنيم. 

كوچه‌هاي تنگِ ننگ و عار را خراب كرديم، تا خيابان‌هاي پهن عزّت و افتخار را بسازيم.

تنديس طاغوت را شكستيم تا تقديس لاهوت را زمزمه كنيم.

كوخ هاي پستي و پليدي و پلشتي را ويران كرديم، تا كاخ هاي پاكي و پارسايي و پايداري را برافرازيم. 

در رَزم آزادي و بهروزي جنگيديم، تا در بزم شادي و پيروزي عزم را جزم كنيم، كه بر خرابه‌هاي شهر طاغوت و طغيان، شهري بسازيم از ياقوت ايمان، شهري پر از غنچه‌هاي قناعت و شكوفه‌هاي شرافت. شهري بسازيم كه سنگفرش خيابان هاي «استقلال» و «آزادي» آن با لعلِ محبت و مرواريد مودَّت پوشيده شده، در جويبارانش زلال سخاوت و گلاب حلاوت جاري باشد.

در اطراف خيابان هايش نهال‌هاي مساوات و درختان مؤاخات بكاريم.

مسجدهايي بسازيم كه سنگ‌هايش از زمرّد عرفان و زَبَرجدِ ايمان، و گنبدش از آبگينه عشق باشد. 

از گلدسته‌هايش دسته گل هاي محمدي بچينيم، و از مناره‌هايش شكوفه‌هاي نور ببوييم.

فرش هايي از پَرَندِ معنويت و پرنيان روحانيت در آن بگستريم. از گُل هاي قالي‌هاي آن رايحة جود و عطر سجود بتراود. از سقف گنبدش چلچراغي بياويزيم از الماس اخلاص و عقيق تحقيق.

و در محرابش سجاده‌اي بيفكنيم از اطلسِ خضوع و ديباي خشوع، تا بر روي آن تنديس امامت و مجسمة ولايت بر آستان الوهيت سربسايَد.

در بازارهاي شهر ما رايحة انصاف و عطر عفاف بپراكند و بازاريان صداقت بفروشند و قناعت بخرند.

ميدان‌هايي بسازيم پر از فوّاره‌هاي خوش رنگ راستي و چراغ‌هاي رنگارنگ درستي. در كشتزار مدرسه‌ها بذر تربيت بيفشانيم و شكوفه‌هاي انسانيت بچينيم. صدف نوباوگان را در مدرسه‌ها بپروريم و گوهر فطرت را در آن بيابيم و صحن و سراي شهرمان را با آن آذين بنديم.

براي اداره شهرمان تصميم گرفتيم شهد كياست را با عطر سياست آميخته، در غربال ديانت ريخته، با فطانت آن را بيخته، به عنوان خون‌نامه ميثاق ملّي بر فراز شهرمان آويخته، خُرد و كلان در برابرش يكسان باشيم.

بر اساس «اِنِ الحُكمُ اِلّا لِله»، جز حاكميت «الله» را نپذيريم و جز حكومت «الله» را گردن ننهيم. 

اخيارمان را به امارت برگزينيم و اشرارمان را به حقارت بسپاريم.

شهرياران درهاي مِهرباني و عطوفت را به سوي شهروندان گشايند. از سكوي صداقت با مردم سخن گويند و شهروندان شكوفه‌هاي وفا و غنچه‌هاي صفا نثار شهرياران كنند.

آیا اکنون به چنین آرمان های نخستین و هدف های دیرین رسیده ایم؟!

آیا به سوی آن اهداف روانه ایم؟ یا در جهت خلاف آن ره می سپریم؟!

بیاییم بار دیگر هدف ها را بازنگریم و بر آن چشم انداز نگاریم!

آیا «نظام موجود»، همان «اسلام موعود» است؟

داوری با شما!

امید که با «دادوری»،«داوری» کنیم!

   سالروز پيروزي انقلاب اسلامي مستضعفان زمين و آزادگان زمان را به همه پويندگان راه عدالت و آزادي تبريك و تهنيت مي گويم.

  به اميد تحقّق همه اهداف و آرمان هاي انقلاب !

                                  در كسب رضاي حق موفق باشيد

 

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

                         


موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : پنج شنبه 12 بهمن 1396 | 18:14 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد842 )

 

 «تغییر» یا «تدمیر»؟!

 

 همه انسان ها یا «قهرمانِ تغيير»اند یا «قربانىِ تقدير».

 در «دارِ گردون» و در «مدارِ قرون»

تنها اصلی که «ثبات» و قابلیتِ «اثبات» دارد، 

«اصلِ تغییر» و «فصلِ تدبیر» است.

هر که از «کاروانِ تغییر بازمانَد»، در «طوفانِ تقدیر درمی مانَد». 

زمان،«رودی جاری» است که در گوش زمین «سرودی ساری» می سراید.

در این «رودِ روان» و «دریای خروشان»،

هر که با «شنا»،«آشنا» نیست،

در «خیزابِ خلوت» و «غرقابِ غفلت»غرق می شود. 

«گردانه زمان» و «گردونه زمین»،

نه «سَرِ ایستایی» دارد و نه «سِیرِ قَهقرایی». 

«انسانِ رهرو» باید «نو به نو»، 

«پا به پای زمان» و «پو به پویِ زمین»، 

هر «لحظه» و هر «لمحه»،

یا «تغییر» را بپذیرد،یا «تدمیر» را!

 

#شفیعی_مطهر

----------------------------------

دار: خانه،سرا

مدار: جای دورزدن و گردش،آنچه چیزی بر آن می گردد

ساری: رونده در شب ،نفوذکننده

خیزاب: موج،کوهه آب

خلوت: تنهایی،جای خالی از غیر

پو: پویه،دو،رفتار تند

لمحه: یک بار نگریستن با شتاب به چیزی نظرکردن،چشم برهم زدن

تدمیر: هلاک کردن،تباه ساختن،نابودکردن

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : پنج شنبه 12 بهمن 1396 | 4:57 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد841 )

 

«غنچه های لبخند» بر «لب های نژند»!

 

 مهر و محبت ،«مایه ای بی کرانه» و «سرمايه اي جاودانه» است، 

كه انسان هيچ گاه از «هزينه كردن» و «بیشینه کردن» آن پشيمان نمی شود. 

 محبّت،«خارها را گُل» و «دارها را پُل» می کند.

محبت به آسمان،«رفعت» می آموزد و به صحرا،«عظمت».

محبت به سپیده،«عصمت» می بخشد و به جنگل،«حشمت».

محبت،به باران «سخاوت» می آموزد و به گلبرگ ،«لطافت».

محبت ،به صبح،«صداقت» می دهد و به صخره،«صلابت».

محبت به رود ،«کوشش» می آموزد و به چشمه،«جوشش».

محبت،«سراب را سیراب» می سازد 

و «گلبرگ های کتاب را پُر از دُرواژه های ناب».

محبت با «دست های نور» گیسوی سیاهِ «شب دَیجور» را «می گشاید»

و چکامه سپید روز را «می سراید».

محبت می تواند خواب سبز دشت ها را «تعبیر» و رویای آبی دریاها را «تفسیر» کند.

محبت، «خونِ سپیدِ کهکشانِ عزّت» را بر 

«بلندایِ سقفِ سیاهِ شبِ ذلّت» «می ریزد» 

و آبشارِ سیمگونِ سپیده سحر را با زُلال نور «درمی آمیزد».

محبّت، «پویاتر از نسیم» و «پایاتر از تسنیم»، 

«بهار انسانیّت را طراوت» می بخشد و «نهال بشریّت را لطافت».

محبّت ،از «خداوندان خشم و خشونت» و «قدرتمداران قساوت و قسوت» 

می تواند «پویندگان دیار آیینه و آب» و «جویندگان سرچشمه آفتاب» بسازد.

بیاییم از «خارهای خشونت» ،«گلبرگ های محبّت» «برویانیم»

و بر «لب های نژند»،«غنچه های لبخند» «بنشانیم»!

 

#شفیعی_مطهر

-------------------------------------

نژند: اندوهگین،افسرده، پژمرده، سرگشته، خشمگین

بیشینه کردن: افزودن آن،زیادکردن آن 

دَیجور: تاریک،تاریکی شب

تسنیم: نام چشمه ای در بهشت

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : چهار شنبه 11 بهمن 1396 | 6:41 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

  هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد840 )

 

«دهرِغُصّه ها» و «شهر قصّه ها»

 


من «زاغِ غُصّه ها» و «كلاغ قِصّه ها»را 

نه در «تاب های کوکی»،که در «کتاب های كودكي»ديدم، 

كه هم «پر و بال» داشت و هم «آرزوي وصال»؛ 

اما نه به «خانه اش» رسيد ،نه به «آشيانه اش»؛ 

زيرا در «دهرِ غُصّه ها» و «شهر قصّه ها» مانده بود. 

قصّه ها،«حاملِ تَمثیل» اند و «قابلِ تَاویل».

«قصّه ها را می سازند»،تا با آن «غُصّه ها را بپردازند».

گاهی «حکایتی»،«آیتی» است 

از «حقیقتِ وجود» و «واقعیتِ موجود».

در شهر قصّه ها همه «پدیده ها» و  «آفریده ها» با ما سخن می گویند.

آن ها «رازِ هستی» و «آغازِ اَلَستی» را 

با «زبانی نمادین» و «بیانی بنیادین»به ما بازمی گویند.

برای «درکِ این زبان» و «فهمِ این بیان»،

باید «هوشی ژرف» و «گوشی شگرف» داشت.

گاهی نمی توان به کتابی بیان نمود

حرفی که یک حکایت کوتاه می زند

 

#شفیعی_مطهر

------------------------------------ 

تاب: بادپیچ،بازپیچ،ریسمانی که دو سر آن را به شاخه درخت یا جایی دیگر ببندند و در آن بنشینند و در هوا به جلو و عقب حرکت کنند

کوک: بخیه بزرگ،به هم دوختن پارچه با نخ و سوزن

دهر: روزگار بی پایان،زمان دراز

 تاویل:  بازگشت کردن از چیزی،بازگردانیدن،تعلبیر و تفسیر باطن کلام،شرح و بیان

پرداختن: آراستن،فارغ شدن،کارسازی کردن،مرنب کردن

 آیت: نشان،نشانه،دلیل،حجت

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : سه شنبه 10 بهمن 1396 | 11:25 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |


 

 هر پگاه نو  با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد839 )

 

«امید آینده» و «نوید پاینده»!

 شعر سهراب سپهری ,سهراب , سهراب سپهری , اشعار سهراب سپهری

من «قایق سهراب*» را «زورقی پرشتاب» دیدم، 

انباشته از «مسافران خسته» و «مهاجران دل شکسته» ؛ 

آنان که روي به سوي «روياها» داشتند 

و سفر به سوي شهري پشت «دریاها» . 

در حالی که اگر شهر رویاها «خوب» و «مطلوب» است، 

باید آن را «با ملاک شناخت» و در «همین خاک ساخت»!

این سرزمین، «خانه شید» است و «آشیانه نشید».

ما با این خانه «یگانه» ایم و با دیگر خانه ها،«بیگانه»!

«پناه» و «زادگاه» ما این خاک است.

ما «ریشه در خاک» داریم و «اندیشه در افلاک».

«امید آینده» و «نوید پاینده» را 

نه در «فردوس برین»،که باید در «همین سرزمین» بسازیم.

 

#شفیعی_مطهر

------------------------------------------

شید:  نور،روشنایی،آفتاب

نشید: سرود و آواز

*- اشاره به شعری از سهراب سپهری:

قایقی خواهم ساخت
خواهم انداخت به آب
دور خواهم شد از این خاک غریب
که در آن هیچ کسی نیست که در بیشه عشق
قهرمانان را بیدار کند.....

 

 پشت دریا شهری است
که درآن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحرخیزان است
شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند. 

پشت دریاها شهری ست!
قایقی باید ساخت! 

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : دو شنبه 9 بهمن 1396 | 5:37 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

  

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 838)

 

«تلاشیِ آنی» و «فروپاشیِ ناگهانی»!

 

در جوامع تحت حاکمیّتِ «شاهی خودکامه» با «سپاهی بی برنامه» ،

که «سِنسورها،خاموش» است و «سوپاپ ها،مخدوش»،

هر لحظه باید چشم به راهِ «انزجارِ توده ها» و  «انفجارِ شالوده ها» باشیم.

ای کاش «خشم ها» را می شد با «چشم ها» «دید»

و برای «رفع» و «دفع» آن ها چاره ای «اندیشید»!

«رگ،نمودِ دُمَل» است و «برگ،نمادِ جنگل».

آن گاه که «رگه ای از دُمَلِ فساد» و «برگه ای از جنگلِ بیداد» دیده شود،

باید همه «سوپاپ ها به جوش» آیند و «سِنسورها به خروش»؛

امّا آن گاه که «خُناقِ شَدید» و «اختناقِ سَدید»، 

«سوپاپِ دهان ها را بسته» و «سنسورِ قلم ها را شکسته»،

نظام، سرنوشتی جز «تلاشی آنی» و «فروپاشی ناگهانی» ندارد!

 

#شفیعی_مطهر

----------------------------------- 

تلاشی: از هم پاشیده شدن،نیست و نابودشدن،اضمحلال

آنی: فوری،بی درنگ،در یک لحظه

سنسور:حساس، حسی، ضبط کننده، عضو حسی، دریافتگر، حسگر، گیرنده یا دریافت کننده خاطرات حسی

سوپاپ: پولک روی دهانه دریچه های سرسیلندر یا در دیگ زودپز برای اطمینان و ایمنی از خطر انفجار

انزجار: بیزاری،به هم برآمدن،نفرت

شالوده: بنیاد،پی دیوار،طرح،نقشه

دُمَل: آبسه،زخم و ورم پر از چرک و خونابه

خُناق: دردِ گلو،دیفتری

اختناق: خفه شدن،گلوگیرشدن،خفگی

سدید: محکم و استوار،راست و درست 

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : شنبه 7 بهمن 1396 | 7:4 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

    هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 837)

 

 

«امیرِ اوج» یا «اسیرِ موج»؟!

 

 «پرندگانی ضعیف» و «جاندارانی نحیف» ،

که به «تنهایی» و با «جدایی»

«نه کاری را می دانند» و «نه ابتکاری را می توانند»،

چون با «خُجستگی»،«دستِ همبستگی» به یکدیگر دهند،

می توانند «دامِ اسارت» و «قفسِ حقارت» را 

از «جای برکَنَند» و به «دیگرجای دَرافکَنَند»!

باید درهم شکست «میله های هر قفس» و «حیله های هر محبس»را ،

که «پرنده را از پرواز» و «فرازَنده را از فراز» بازمی دارد!

انسان «بالی برای بالیدن» دارد و  «سِگالی برای سِگالیدن».

او باید «امیرِ اوج» باشد،نه «اسیرِ موج».

باید «جیرها را شکست» و «زنجیرها را گسست»!

باید «روندِ رهایی» و «فرایندِ شکوفایی»،

مهم ترین دغدغه هر «شهروند» و هر «جامعه وَرجاوَند» باشد.

 

#شفیعی_مطهر

--------------------------------

فراز: بالا،بلندی،سربالایی،مقابل نشیب

سِگال: اندیشه،فکر

سِگالیدن: اندیشیدن،فکرکردن،رای زدن

جیر: خشم و غضب 

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : جمعه 6 بهمن 1396 | 6:51 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

  هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 836)

 

«باتلاقِ نادانی» و «مُحاقِ ناتوانی»

 

 افراد «ابله و نادان» و اشخاص «احمق و ناتوان»  

گرچه «در استدلال سرسخت» اند،ولی «در خیال خوشبخت»اند؛ 

زيرا هيچ گاه نه به «تنهايي» خود پي مي برند و نه به «بینوایی»خود. 

کسی از «نادانی» و «ناتوانی» رنج می برد، 

که می داند «چه گفتاری را نمی داند» 

و «چه رفتاری را نمی تواند» ؛

ولی آن که به «نادانی ها» و «ناتوانی ها»ی خود آگاه است، 

ناگزیر مشتاقانه به سوی «آگاهی» و «حق خواهی» گام برمی  دارد. 

کسی که «اهلِ طلب» است،بیزار از «جهلِ مُرکّب» است! 

بنابراین برای هر انسان ،«نخستین درس» ،

باید«مهم ترین ترس» او از نادانی باشد.

انسان از همان لحظه در «باتلاقِ نادانی» 

و «مُحاقِ ناتوانی»اسیر جهل مرکّب می شود ،

که «سر به زیر» و «پای در قیر»،

 خود را بی نیاز از «آموختن» و «تجربه اندوختن» احساس می کند!

 

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------

اهلِ طلب: تشنه فهمیدن،طالب علم و آگاهی

 مُحاق: آخر ماه قمری،سه شب آخر ماه قمری که ماه دیده نمی شود

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : پنج شنبه 5 بهمن 1396 | 6:19 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

  هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 836)

 

«باتلاقِ نادانی» و «مُحاقِ ناتوانی»

 

 افراد «ابله و نادان» و اشخاص «احمق و ناتوان»  

گرچه «در استدلال سرسخت» اند،ولی «در خیال خوشبخت»اند؛ 

زيرا هيچ گاه نه به «تنهايي» خود پي مي برند و نه به «بینوایی»خود. 

کسی از «نادانی» و «ناتوانی» رنج می برد، 

که می داند «چه گفتاری را نمی داند» 

و «چه رفتاری را نمی تواند» ؛

ولی آن که به «نادانی ها» و «ناتوانی ها»ی خود آگاه است، 

ناگزیر مشتاقانه به سوی «آگاهی» و «حق خواهی» گام برمی  دارد. 

کسی که «اهلِ طلب» است،بیزار از «جهلِ مُرکّب» است! 

بنابراین برای هر انسان ،«نخستین درس» ،

باید«مهم ترین ترس» او از نادانی باشد.

انسان از همان لحظه در «باتلاقِ نادانی» 

و «مُحاقِ ناتوانی»اسیر جهل مرکّب می شود ،

که «سر به زیر» و «پای در قیر»،

 خود را بی نیاز از «آموختن» و «تجربه اندوختن» احساس می کند!

 

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------

اهلِ طلب: تشنه فهمیدن،طالب علم و آگاهی

 مُحاق: آخر ماه قمری،سه شب آخر ماه قمری که ماه دیده نمی شود

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : پنج شنبه 5 بهمن 1396 | 6:19 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

  هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 836)

 

«باتلاقِ نادانی» و «مُحاقِ ناتوانی»

 

 افراد «ابله و نادان» و اشخاص «احمق و ناتوان»  

گرچه «در استدلال سرسخت» اند،ولی «در خیال خوشبخت»اند؛ 

زيرا هيچ گاه نه به «تنهايي» خود پي مي برند و نه به «بینوایی»خود. 

کسی از «نادانی» و «ناتوانی» رنج می برد، 

که می داند «چه گفتاری را نمی داند» 

و «چه رفتاری را نمی تواند» ؛

ولی آن که به «نادانی ها» و «ناتوانی ها»ی خود آگاه است، 

ناگزیر مشتاقانه به سوی «آگاهی» و «حق خواهی» گام برمی  دارد. 

کسی که «اهلِ طلب» است،بیزار از «جهلِ مُرکّب» است! 

بنابراین برای هر انسان ،«نخستین درس» ،

باید«مهم ترین ترس» او از نادانی باشد.

انسان از همان لحظه در «باتلاقِ نادانی» 

و «مُحاقِ ناتوانی»اسیر جهل مرکّب می شود ،

که «سر به زیر» و «پای در قیر»،

 خود را بی نیاز از «آموختن» و «تجربه اندوختن» احساس می کند!

 

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------

اهلِ طلب: تشنه فهمیدن،طالب علم و آگاهی

 مُحاق: آخر ماه قمری،سه شب آخر ماه قمری که ماه دیده نمی شود

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : پنج شنبه 5 بهمن 1396 | 6:19 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد835)

 

«دلالتِ خدا» و «رسالتِ ما»


 

 کسی که «بنای آینده» و «بنیان پاینده» را

بر «اساسِ فال» بنا می کند،نه بر «قیاسِ استدلال» ،

او کسی است که چون با «خودباوری» و «خردداوری» بیگانه است،

بنابراین می خواهد از «پنجره فال» و «حنجره خیال»،

تاییدی بر «هویتِ رنگ باخته» و «شخصیّتِ فرهنگ ناشناخته» خود بگیرد.

 از «بُرجِ عاج» و «دُرجِ زُجاج» باید فرود آمد

و «حصرِ خیال» و «قصرِ آمال» را 

با «کلید عقلانیت» و به «امید درک حقیقت» باید گشود.

«ساختنِ بهشت» و «پرداختنِ سرنوشت» 

با «دلالتِ خدا» و «رسالتِ ما» است!

 

#شفیعی_مطهر

-------------------------------------------  

دلالت: راهنمایی،برهان و دلیل

عاج: دندان فیل که سفید و سخت و دراز و قیمتی است و برای ساختن اشیای گرانبها به کار می رود

دُرج: صندوقچه،جعبه کوچک جواهرات

زُجاج: شیشه،آبگینه

پرداختن:ساختن،جلادادن و آراستن،مرتب کردن

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : چهار شنبه 4 بهمن 1396 | 6:45 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 834)

 

«فروغِ فکر»یا «نبوغِ بکر»

 



 

 «مشعل نبوغ» آن گاه در ذهن انسان ها «پرفروغ» می شود، 

که «آفتاب حقیقت» و «مهتاب واقعیت» بر آن بتابد.

در «جهانِ هستی» و «راژمانِ حق پرستی»

«مدیرِ بینش»،«مدارِ آفرینش» را 

بر «پایه عدالت» و «سرمایه عقلانیت» 

«سامان داده» و «بُنیان نهاده» است. 

بنابراین هر بُنیانی را که بر «توده کاستی» و «شالوده ناراستی»

بنا نهند،محکوم به «تلاشی» و «فروپاشی» است. 

«فروغِ فکر»،«نبوغِ بِکر» است؛

این فروغ تنها از «شمع جان می تابد» و «جمع جانان را درمی یابد».

 

#شفیعی_مطهر

 -------------------------------------------

راژمان: سیستم،نظام،دستگاه

مدیر بینش: خداوند،آفریدگار 

توده: تل و پشته،هر چیزی را که روه هم ریخته و کوت کرده باشند،مثل توده خاک

کاستی: کجی،تقلب،دروغ 

تلاشی: از هم پاشیدن،پراکنده شدن،نیست و نابودشدن

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : سه شنبه 3 بهمن 1396 | 4:57 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 833)

 

 

«تاج»را به «تاراج»دادن!


 سر فرودآوردنِ «حکومتِ حاكم» در برابر «حكمتِ حكيم» ،

نشانه «رشد و رشاد» و «رویش استعداد»در جامعه است؛

 ولی «انکسارِ حكيم» در برابر «استکبارِ حاكم»، 

علامت فربه تر شدن «جُرثومه فساد» و «موهومه استبداد» است.    

آن گاه که «حکیم» در برابر «حاکم» ،

«دست بر سینه» و «پای در کابینه» گذارد،

چنین کسی از «گُلِ حکمت»،«پُلِ حکومت» ساخته 

و از «زلالِ فضیلت»،«ضلالِ رذیلت»!

چه زشت است «رفوزگی علّامه» در «دریوزگی خودکامه»! 

حاکمی که «راهِ فساد بپیماید» و  جامعه را به «گناهِ بیداد بیالاید»،

«حکیمانِ ساکت» را به «لئیمانِ ماکت» تبدیل می کند!

او ناگزیر به جای«آغوش خانه»، «حلقه به گوش بیگانه» می شود!

در حالی که برای «حاکمِ دادگر» و «عالمِ حق نگر»،

«تاج» را به «تاراج»دادن،به که به «بیگانه»،«باج»دادن!

 

#شفیعی_مطهر

-----------------------------------

اِنکسار: شکسته شدن،فروتنی،خضوع

استکبار: بزرگ پنداشتن کسی،تکبّرکردن،خودنمایی،گردنکشی 

جُرثومه: اصل،ریشه،خاک دور ریشه

موهوم(موهومه): وهم شده،آنچه وهم و گمان متوجه آن شود

کابینه: دفتر،اتاق کار،هیئت دولت،هیئت وزیران

لئیم: بخیل،ناکس،فرومایه

ماکت: نمونه ای کوچک از خانه یا....که از چوب یا مقوا بسازند

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : دو شنبه 2 بهمن 1396 | 6:42 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

  

هر پگاه نو با یک نگاه نو

 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 832)

 

«آستانه تحمُّل» و «کرانه تعامُل»


در «عصر یخبندان» و در «شهر وَرجاوَندان»،


سرما، «کولاک» و جانداران را «هلاک» می کرد. 


بسیاری از جانوران «جان سپُردند» و برخی «جان به دربُردند». 


در این «گیر و دار»،بین «کار و ابتکار»، 


خارپشتان بیشتر خطر مرگ را «دریافتند» و به سوی راه حل «شتافتند». 


آنان مهربانانه با «هماوایی» و «گردهمایی» توانستند  

 
به یکدیگر «نزدیک» و در گرمای بدن همدیگر «شریک» شوند.


 اینان با هم «شریک ساعی» شدند و «تشریک مساعی» کردند. 


خارپشت ها همدیگر را «گرم» یافتند،امّا نه «نرم»!

آنان در کنار هم از «گزش خار» در «رنجش و آزار» بودند! 


ناگزیر از یکدیگر «دور» و در نتیجه باز از سرما «رنجور» شدند! 


بنابراین به این نتیجه رسیدند که برای بهره بردن از «صفای هم» و «گرمای هم» 


چاره ای ندارند جز این که «طینت» و «طبیعت» همدیگر را «بپذیرند» 

و راه همزیستی «مسالمت آمیز» و «مشارکت انگیز» «پیش گیرند»!


انسان ها نیز در همبستگی اجتماعی «گریزی جز تحمُّل» 

و «گزیری جز تعامُل» با یکدیگر ندارند. 


هر کسی به نوعی «خاری خلنده» و «رفتاری گزنده» دارد. 


باید بر «آستانه تحمُّل» و «کرانه تعامُل» افزود.


و «دگرستیزی» و «دیگرگریزی» را از دل «زدود»!

 

#شفیعی_مطهر

-------------------------------------

خَلَنده: فرورونده

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar
 

 


موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : یک شنبه 1 بهمن 1396 | 7:39 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |